пат (имн.) - сум (гл.)

„Бев женет три пати порано, но сега за прв пат сум толку среќен што сум женет“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Па добро, кога ќе станеш стар, не можеш а да не бидеш смирен, но таа секако ми го измени животот“, рече тој.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Боже, зарем е можно! Јас како да заборавив кога последен пат сум добила! Но, бргу се смири.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Прекрасно, на пат сум кон успехот. Веќе дишам чист воздух.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ама, се разбира книгава пред тоа, барем неколку пати сум ја прочитал. Туку не, вака е подобро.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
СПИРО: (Го вади кадифето од џеб и му ги брише чевлите.) Еве, чорбаџи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Колку пати сум ти рекол да не се мешаш во моите работи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ама сто пати сум ти рекол, отворај очи кога ми обуваш чевли, фати ги убаво, со дикат, за топуци, а ти, трап, одозгора! Тоа ли е ред?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Оној мој лесен и занесен, вели, се на вересија дава“...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сто пати сум ти рекол, внимавај како се однесуваш, не го гледаш колку е силен!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По патот сум паднала во несвест од гангрената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Прв пат сум без придружба, сама.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па колку пати сум му одела по трага, што се вели, и под снег сум му ја барала трагата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Куче?! Да, и јас неколку пати сум помислувала на тоа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Всушност со несигурни чекори се движам низ просторијата во која владее насилничкото расонување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само што овој пат сум свесен дека збрканоста престанала да ме води!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со мене низ просторијата шетаат и зборовите на неуморниот иследник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Грета: О, не! Сто пати сум ти кажала дека те сакам само тебе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јака е како коњ. Внимавај на неа. Кога сте сами немој да се напиеш.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Излегува дека јас повеќе пати сум им пишал.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Штета што никако не можам да го натерам да прифати, зашто мене од сите борачки вештини ми се допаѓа токму таа што толку пати сум ја гледал на филмовите со Брус Ли и Нинџа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И наеднаш повторно ми наиде смеата и тоа само затоа зашто си спомнав дека на доктор Пачев не му ја реков сета вистината кога дојде да ме праша кога последен пат сум ја видел Загорка Пеперугата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Овој филм често се дава во Париз и понекогаш се случува да го гледам и двапати неделно; секој пат си велам себеси: бидејќи го знам на памет, нема да ја следам приказната, ќе го следам возот во филмот... дали возот се движи... какви се рир-проекциите... дали камерата се движи во ентериерот на купето, и секој пат сум обземен од личностите и заплетот така што сè уште не знам како е направен филмот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ај, уште овој пат, си велам, па ќе се сетам, колку пати сум рекол така. И раката си ја соберувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)