Ќе стоев така скукулен до парното нем, неподвижен, сиот претворен во парче мрак и исчекување.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Само оттаму, од под падините на Станкоски Рид и од под стреите на четирите турски кули, кои се бело варосани и чии покриви се побелени од снег, единствени и одвај, одвај видливи низ вејавицата небаре истопени парчиња мрак темно модри се чепатата нивните пенџериња...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)