Ова може да се ЗА ЧУВСТВОТО НА                                                                                           разбере       метафорички,                                                                                                           но секако упатува кон НЕПОТПОЛНО ОПСТОЈУВАЊЕ                                                                                                           темперамент што не ја                                                                                                           отфрлил детската визија                                                                                                           поради      визијата     на (фрагмент)                                                                                                возрасниот човек; а оваа                                                                                                           паралелност која го прави                                                                                                           како поетот така и крими jamais reel et toujours vrai (на цртежот на А. Арто)                                                      налецот,     веројатно    и                                                                                                           црнопијата и хумористот (се                                                работи само за различни количества, нагласување на последниот или претпоследниот                                                слог, избирања: сега си играм, сега убивам) се забележува во чувството на непотполното                                                опстојување во некоја од структурите, во некоја од мрежите кои ги ткае животот и во                                                кои едновремено сме и пајак и мува.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)