Да благодари што му беа ги оставиле палците на двете нозе незапретани.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој стоеше гледајќи како инструкторката ги крева рацете над главата - не можеше да се каже грациозно, но затоа забележливо прецизно и ефикасно - и како се наведнува и ги протнува врвовите од прстите на рацете под палците на нозете.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Неколкумина Турци се проврткаа, му ги врзаа вилиците и палците на нозете еден за друг, а рацете му ги положија на мевот, па откако прошепотија неколку џенази според коранот, се тргнаа во другите одаи да каснат нешто од тоа што го беа донесле комшиските жени, зашто во куќата на мртовецот не смееше да се готви.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Беа и задоволни, онака како што се може да се биде задоволен по некоја ужасна смрт, на која ѝ претходела уште поужасна болест, од тоа што веќе нема да го гледаат Големиот Ристана како го влече својот плач по нивните темели со раскрвавените палци на нозете.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Неговиот судија или спасител се наведнал. И самиот веќе смирен, речиси и глув и нем, минувал со палецот на левата рака преку челото на старецот, барал и стискал додека не почувствувал мека гасеница под челото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Таа болка се спуштила и на усните на детето, и на гестот на неговите раце – едната ја ставило високо на градите, над срцето, а со прстињата од другата се држи за палецот на мајка си, и како да покажува со показалецот надолу.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мајката не може да го види тажниот неспокој на своето дете; таа гледа кон некое друго место, некаде далеку.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И мене ми го пресекоа палецот на ногата. Како шупливо јаболко да отребија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му ги зеде рацете и му ги прекрсти на мевот, но смучна со носот налутено кога забележа дека палецот на едната рака му стои пикнат меѓу кажипрстот и средниот прст, како да ѝ покажува шипинки.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)