пазар (имн.) - во (предл.)

Врви Богдан Шишев од Витолишча за на пазар во Прилеп, а Стале од под дабот му нарачува: — Пак, земи Боше, печес везаници кромид, лук, некоа ока киселина, шеќер, пипер, шајки, резиња, риби, маслинки...
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пазар во Прилеп е сабота, затоа и нема Евреи тука.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го облекол кожувот, ја зел секирата под кожув, го пикнал пиштолот в пазува, ги префрлил дисаѓите преку рамо, божем се токми за на пазар во Прилеп, и излегле со ајдутинот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По Пазарџиски Пат, кој на Алилово ја премостува Алинска Река, за неколку километри понасевер, одејќи низ веселечкиот синор и паралелно со железничката линија, откако ќе ја прегази неа, да се префрли во кадиниоселскиот, за потоа одејќи низ него и пак паралелно со железничката линија и право на север, нешто пред Галичани, газејќи низ Галичка Река да се протне под неа и за, најпосле, припазувајќи се од кучињата, додека минува низ селото, горе над него, веднаш над железничката станица Галичани, односно да ја прегази железинчата линија и да зачекори низ прилепските тутунови полиња, се стигнува, сè така завјасан, на пазар во Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ете тогаш кога, додека сѐ уште доаѓаа на зимување во Петочка Вода, рано напролет, околу Ѓурѓовден, Ѓурчиновите момоци ќе го поделеа својот булук на два дела и машките јаганца и јаловиците ќе ги потераа, преку газилата на Црна, на пазар во Битола и во Солун, а женските и молзниците низ Чепиговски Мртвици, преку Даутица и Јакупица кон родната Мијачија, тоа навистина прилегаше на пролетно раскрилување.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе го отепам на пазар во Прилеп, сред бел ден.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оттаму му е името на патот, од одењето по него на пазар во Прилеп, и тоа е неговиот северен крак.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, два дена пред празникот, на Вели петок, ќе ги отераат јагнињата на пазар во Прилеп...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, во синорот на селото се случуваше тоа што често бидуваа претепувани и ограбувани, христијани и Турци, ои доаѓаа во дуќаните во селото или одеа на пазар во Прилеп, а грабачите никако не можат да бидат фатени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Главите на сојовите од Потковицата, речиси сите, заедно со Максима и со Костадина Дамчески уште од вечер отидоа на пазар во Прилеп, главно за да купуваат коприна, мониста, пулејки и друго што е потребно за везење и за украс на жените.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Максим размислува: Глувиот Џокоски, восоко и силно човечиште, и глуво и немо но многу изитрено и вооружено со примки и секири лови низ шумата ѕверови чии кожи ги продава на пазар во Прилеп, но тој не јава коњ, секогаш оди пеша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа дотераа еден „наивен" кираџија што носел ориз од Штип и Кочани, кој исто така не се вратил назад во одајата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Како да не — одговори Куле, кој безбројпати го имаше поено вода магарето кога носеше кошеви на пазар во Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Разбраа дека го обесиле на ат пазар во Битола баш до шадрванот, каде што пазарџиите си ги појат добиците вода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се оттргнуваше од таа занесеност кога до неа допираа, како далечно шепотење, зборовите на дедо: - И кога дојдов до претсело, враќајќи се од пазар во Костур, каде за секого купив подароци, тогаш истрча тоа пусто куче на Нановци и гав од тука, гав од ваму, јас брани се со стапот, ама тоа а да ме касни, а да се фрли врз мене, пат не дава да поминам и јас, видов не видов, му го фрлив фустанот што го имав купено за Циљка и така си дојдов дома жив и здрав и вас ве најдов уште поздрави...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не пропушташе ниеден пазар во Битола, ниеден панаѓур во Солун, а да не оди таму со цели карвани коњи и магариња, а едно време и со камили, натоварени со разни стоки.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Последниот ден отидовме на Marche aux puces познатиот бувлји пазар во Париз.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Од Крумета таа доби конкретна задача: да соработува со Чехињата Илона во регрутирањето и подготвувањето на жените за нелегално излегување од Прифатниот центар и нивно испраќање на пазарот во Италија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се купуваа артикли и од домаќинствата на Маказар, за чудо, секогаш по повисока цена отколку на пазарите во Монастир или во Ресна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Чекајќи го тоа време, еве поминаа две децении, а јас не успеав да накалапам пари како листови од тутун, мазни и со исправени рабови и наредени по вредност и големина како за уплата на дневен пазар во банка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зашто претпоставувам дека новите вработени при Министерството за „највнатрешни“ органи, во одделот за катадневно следење на „дешавките“ во дневен боравок ( 20 поени)блиска „средба“ на француски кревет (40 поени) и каква било активност во тоалет (69... поени) ќе го снимаат материјалот и... потоа и ќе ни го понудат на пазарот во форма на ЦД,убаво спакувано со обвивка на која како колаж ќе бидат претставени најбитните моменти од долго или краткометражниот филм.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Трајко бил напрек човек, секогаш намуртен, носил награната гуња, со кубур и долг нож во појас, па таков наоружан влегувал во пазарите во град Куманово, каде му се склањале од пат каурско и турско сметајќи го за опасан.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Александар ретко гледаше телевизија, но имаше впечаток дека на секоја телевизија има индиски серии купени на кванташки пазар во Бомбај и квизови од типот Погоди го зборот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Како што може да се види, дејноста на фабриката во којашто работеше тој беше од областа на градежништвото и кога настанува спорот, кон крајот на 1999 година, во неа имаше преку 250 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Според систематизацијата на работните места, Авдиќ работеше како референт во комерција задолжен за следење на побарувачката, известување за цените и начинот на дистрибуција на производите на пазарот во главниот град и во Косово и често одеше на службени патувања.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во одајата негова немаше чаша, ни клучот златен од тезгата од пазарот во Дамаск го немаше, оти тој беше цврсто забиен во клучалницата на гревот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И ми изброја петстотини златници, ми рече да појдам на пазарот во Дамаск и да го најдам тој и тој човек, Амореец, трговец со чудни нешта.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И на клучот златен ги видов истите букви, иницијали, како и на клучевите на тезгата на чудниот трговец Амореец, на пазарот во Дамаск!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Србија наметнала 6% транзитна такса, така што велешките, и воопшто трговците од Македонија, требале да плаќаат 48% царина за да ги продадат своите кожи на пазарите во Австрија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Коњот пак Симон го зел в град и го продал на сточниот пазар во Б.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Одеа порано на пазар во Прилеп и Битола и ги гледаа голите и боси чифчии како жнијат, вршат, ораат, копаат по беговските чифлизи, а овие со грбачот по нив маваа и не им даваа душата да си ја соберат. He еднаш беа сведоци на страшни глетки по Новаци, Суводол, Шелеверци, Ерековци, Канатларци, Букри, Егри и другите полски села што беа чифлизи, кога бегот тепаше некого од своите чифчии, па дурии на такви, кога на сретсело на некоја врба или јасика висеше обесен некој младинец или старец што се противставил да ја исполни беговската волја.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Крадел дрва од државната шума, горел дрвен ќумур скришум од падарите, го продавал по пазарите во Скопје и Велес, за сол и газија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа е денес пазарот во Перењас. Погоре се ѕиданите магазини и коњушниците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се друго купуваа на пазарите во Костур и Рупишта и во средбите со месното, македонско население, попрво го научија македонскиот, отколку грчкиот јазик. Сега Инои, некогашното Ошени личи на град.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А потоа братучедот Коте, рече: - Од дедо ми сум слушал дека на времето нашите доаѓале на пазар во Битола.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А ние земаме се што носат и многу од донесеното го продаваме на пазарите во Пешкопеја, па дури и на пазарите во Драч и Елбасан. Така е.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И фатија тие тогаш да одат по пазарите во Прилеп, во Битола, во Охрид, па и во Струмица и Гевгелија и повеќепати отидоа и на пазарот во Лерин да си ја бараат среќата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
9. Против дрскоста и претприемаштвото За почитта и стравопочитта пред бесмртниот германски народен дух Tucholsky, Ossietzky II Од свечениот говор на проф. др. Hans Naumann, бонскиот ординариус за германска историја на литературата, за време на палежот на книги на пазарот во Бон на 10. 05. 1933: Академска младино на германската нација, запалувај го денес на сите универзитети на Рајхот - запалувај го она на што сигурно и досега не си му се восхитувала, но што и тебе, како и сите нас, можеше на нè заведе и загрози.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
кога се враќав од јапонија во едно бифе на аеродромот во токио видов монаси со слушалки во ушите слушаа нешто што ги правеше мошне горди и што ги тераше уште повеќе да пијат варено вино и да потскокнуваат и да скокаат од радост како кога со едно ухнување се’ што е старо ќе го ослободат од прашина како кога од чиста верност маршираа низ вжарените полиња на олимписките огнови за кои се вели дека се застарен ориентир за секој оној кој макар еднаш се изгубил во преводот на цукији пазарот во токио, на пример, или пак за секој оној кој се накркал презреана лубеница па сега талка и стенка барајќи јавен нужник а на секого кој има таков зорт барањето нужник му изгледа долго, долго, бесконечно долго.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Беше среда, татко ми беше на пазар во Кавадарци и знаев дека тој си доаѓа кога ќе заврши денот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Татко ми секоја среда и петок одеше на пазар во Кавадарци.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Беше ошел ти на пазар во Прилепа града да продадеш осмак жито, жито и пченица...
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Одат ќумурџии, колари, одат по пазарите во Битола и во Прилеп.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Откако рапортираше за тоа, не беше пофален и во 1745 година е избркан.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ламброкакис, одбегнат Грк без име и татково име, дури без чин, фатен од грофот Кирило Разумовски на пазарот во Њежин.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)