офкање (имн.) - на (предл.)

2 Офкањето на Круме Арсов повремено се губеше но не престануваше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Слушајќи го офкањето на Ивона, кога конечно ја извлекоа, Виктор во детекцијата на повредите пристапи професионално.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бев семче во премислување помеѓу неврат од мраз и 'ртење во таа пролет што допираше зелена само во соништата на треската.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И само слушаш: леле, леле, леле - се надаваат гласови, не запира овкањето на крвта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мајка ми всушност со тресењето на прстите како да го наговестуваше можното наближување на таа бура, но насмевката не ја беше тргнала од лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ревот на огромниот хор на бурата се јавува малку подоцна, и можев да си го замислам свиткувањето на гранките и офкањето на стеблата што ќе уследеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само слушнав нешто што личеше на офкање на човек.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)