отуѓување (имн.) - на (предл.)

Меѓу другото, Спиноза го отфрла оптимизмот на Декарт спрема моќта за овладување со телото; на телото му доделува сопствен динамизам, односно стремеж кон зачувување на сопствената егзистенција.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Има ли подобар доказ за отуѓувањето на човечките производи од човекот, кога постои толку 200 изразена готовност за некоја апстрактна цел да се жртвуваат живи битија, од крв и месо?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Додека Декарт она когито го здоби со отуѓување на телото (перцепцијата, емоциите) од својата суштина, Спиноза тврди спротивно, дека свеста е свест на телото и дека индивидуалната свест и „индивидуалното“ тело се едно нешто, само различно разбрано.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По отуѓувањето на најмладиот волк, глутницата, под команда на навредената волчица, се решила да се одмазди.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)