отров (имн.) - да (сврз.)

А тој пустинскиот, отров да му бидат, пак ...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се смрди селото од риба; замириса сѐ на риба: и алиштата и постелите по куќите, и садовите, и водата за пиење, и млекото, и здивот на луѓето, и изметот; ги солеа луѓето, ги ставаа во грнци, во каци, во сѐ што имаа, ги сушеа, а скапаните им ги фрлаа на мачките што се накотија и изнадојдоа од сите села: мораа после со пушки и со отров да ги ништат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А тој, пустинскиот, отров да му се, им се наврти и ги бере“.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)