осуда (имн.) - на (предл.)

13. Захаријадис повторно се обиде да извлече писмена осуда на Југославија од Апостол Макаровски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зарем немав право? Ако не постоеше тој црн знак верувам дека немаше да бидат спомнати планинските беспаќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа осудата на тој штаб беше збиена во три букви - луд!
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Можеше да го преврти говорот во вообичаена осуда на предавниците и на мислопрестапниците, но тоа ќе беше премногу очигледно; додека, пак, да измисли некаква победа на фронтот, или некаков триумф во натфрлањето на Деветтиот тригодишен план, би можело премногу да ги искомпликува документите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оваа противречност па дури и неправедна осуда на еден цел живот морам да признаам дека ја окарактеризирав како црн знак што ја краси судбината на несреќните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)