оро (имн.) - и (сврз.)

Сонцето одамна зајде зад ридот. Се растури орото и сите си отидоа подома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Коле ја зовре гајдата, Толе го поведе орото и за час се растегна по целиот чаир.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го гледаше во ливадата, во полето, на орото и на свадбата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Полковникот Жино вртеше околу орото и чкрапаше со фотоапаратот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
По мене веќе се качуваат свирачите, играчите: тие што имаат нозе ќе играат ора и сиртаки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае колку пати го повторивме орото и сега ќе си одиме на спиење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го фаќаше Бандо Трајана за раменици, го фучеше во орото и му велеше: „Кајафиле-тријафиле, чуклец-муклец: не штипи повеќе по девојките, немој веќе да крадеш - ноќеска живо месо ќе јадеш...“ му намигнуваше кон Царјанка.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Таман што кумот ја крева ногата да заигра и зинува да запее Антица се пушта од орото и почнувајќи од кумот та до кумата и старосватицата им бацува рака и потоа се фаќа на орото.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А вештерките кои сакаат да играат на полноќ, ќе ви одговорат штракаталачки: “Одиграјте ни едно расплакано оро и тргнете ваму или – таму!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
На десетици ражни се печеа јагниња и орото и песната секнуваа дури по заодот на сонцето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако Хунзите имаат одлични тапанари Како ли изгледаат нивните ора и какво им е Тешкото?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)