Сметајќи се за „страна“ спрема антиегзархистите, кои што биле и водачи на Револуционерната организација, егзархистите првин побарале половината од составот на ЦК на Организацијата да биде пополнет од нивни луѓе, за да можат да се спогодуваат како две страни.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тие ѝ давале предност на саможртвата на македонската интелигенција и гледале со недоверба во способноста на Револуционерната организација да подготви општо востание.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Изразувајќи недоверба во можноста на Револуционерната организација да дигне општо востание и да постигне некакви резултати, гемиџиите редовно ги истакнувале тешките последици за населението од предизвикувањето на едно недоволно подготвено востание, сметајќи дека со нивната лична саможртва и без учество на широките народни маси ќе се постигне повеќе.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тој треба да види и осети дека не е оставен од своите синови и да црпи од нив сили за натамошна борба.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јас дојдов да помогнам, не да го победиме Хилмипаша но да го победиме Кобурга и неговите агенти и да не ја дадеме нашата Организација да пропадне или да премине во туѓи издајнички раце.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Бездруго, македонските маси со поголема радост ќе го прифатат гледиштето на македонските националисти што проповедаат Организацијата да се претвори од револуционерна во еволуциона. Како таква ќе може легално да работи во Турската Империја.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)