Откако пушти да се рашета пагурот по трпезата и додека сите другите посигаат во ваганите, тој налактен на масата и имајќи ги прстите од двете раце испреплетени и потпирајќи се со брадата на опачината нивна, само молчи и само гледа пред себе сиот насвесен.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)