Луцидниот Климент Камилски, кој многу добро ја познаваше француската книжевност, намерно му ја даде на читање книгата од Флобер на Татко, за во крајна линија да го соочи со опасностите кои можат да произлезат од нивната акција на чистење на османскотурски зборови по падот на Османската Империја, со нивните автодидактички познавања на лингвистичката наука, во времето на нејзиниот подем, да не се најдат во позиција на Бувар и Пекуше, да не биде разбрана нивната мисија како на балкански Дон Кихот и Санчо Панса, да се најдат на потсмев на луѓето на своето време.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Додека ја слушаше, во Татковата потсвест преработуваше цел механизам од претпоставки, различни хипотези и варијанти на опасности кои ги носело скриеното знаме во Мајкиниот таен куфер.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)