Сè некажано Сè натажено. полноќ Темна Пештера Небо сино До кај оди патот Моја лична Посистримо? вечер Прелетува птица Свети ѕвезда вечерница Што повеќе да рече Со немушт јазик Таа вечер? дрво Еве дрво вдахновено Трепери, молитви, пее За окото блажен час Во него нели сум Заробен И Јас? полноќ Полноќ.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)