од (имн.) - на (предл.)

Старецот покриеното со крпа го испружи далеку пред себе и со претпазлив од на полуслеп човек дојде до десната страна на коњот на садриазамот, се поклони дури додолу до земјата и ко се испрај, пред да го крене високо и пред да му го поднесе на Турчинот, покриеното со крпа го отскри, беше леб и сол.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но може ли да се предвиди одот на востанието?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Одот на српското влијание во развивањето на народното самосознание кај Македонците и неговите резултати се претставуваат во овој вид: Во 1889 год. во Белград во пансионот на Светисавското друштво на Космајска улица имаше околу 50-60 души млади Македонци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И да имало некогаш таква целост, таа може да се наруши од одот на историските околности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Одот на тоа национално разбудување, како и резултатите до кои доведе тоа, се претставуваат приближно во овој вид: Србите и Бугарите фатија да си ги оспоруваат еден на друг правата врз Македонија: и едните и другите велат оти цела Македонија била нивна.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Заради тоа, тие се ангажирале да го попречат таквиот од на Организацијата преку мирно вовлекување во нејзините редови и преземање на нејзиното раководство, или преку отворено конфронтирање со неа.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од дното на пепелта се раѓа таа муза тој од на тајните сини. Сонувајќи го него се видов себе си.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Чкрипавиот од на задоцнетите ноќници повторно се враќа во белината.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
По патот син што тоне во долината со од на мали питоми инсекти берачките на спомени поминаа.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тишина. Одот на времето измерен е со влегувањето и излегувањето на куршумите од шаржерот. Разговорот е подморница.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Или можеби непредвидена грешка на возвишеното со која се разбива монотониот од на цивилизацијата назадечкум!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)