Дали Витгенштајн има на ум нешто повеќе од ова?
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сметам дека постои можност она што изгледа најисправно во Витгенштајновите гледишта во оваа област, имено, барањето за јавни ограничувања во поглед на стекнувањето и употребувањето на компетенцијата за следење на правилата, може да биде замаглено по пат на неговото поврзување со вакви незадоволувачки последици.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Лесно е да се согледа зошто некој кој го прифаќа второво гледиште, имено, Фјодор може да рече дека го смета за застрашувачко (негов збор) тоа што Витгенштајн нема теорија на когнитивните процеси, и дека е „болно очигледно” (одново негови зборови) дека Витгенштајн никогаш не успеал да ги разниша нашите бихејвиористички инклинации.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сметам дека доколку е така, на повидок е една напнатост помеѓу она што тој го има на ум и неговото сопствено инсистирање (коректно, како што многумина би се согласиле), врз барањето за јавни ограничувања во поглед на значењето, нешто кое е потребно заради успешна комункација и е поткрепено од аргументи.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тие на различни начини трпат негативни влијанија од нив, какви што се влијанијата од елиминирањето на правото на абортус во Полска и неговото ограничување во поранешната ГДР како последица на вклучувањето на ГДР во обединета Германија.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
За несреќа, тој во ова не гледа никакво ограничување во својот авторитет за да ни каже што се, а што не се компјутерите во состојба да направат.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)