оган (имн.) - е (гл.)

Пали, пали! Како оган е лута. - Пали, синко, пали, ама со тоа се фали! - се насмеа мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Огнот е секогаш свртен кон небото, вели и го одврзува конецот од урката. Зема кибрит да го пали. 148
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Огнот е угаснат, ама жарје уште има. Во устата, во грлото, во целата утроба.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Логично е сѐ рече кустосот. Врз пепелта Птицата се мачи да напише: огнот е семе.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Огнот е шеесетинка од пеколот; медот е шеесетинка од тревката мана со која господ ги нахранил гладните во пустињата; саботата е шеесетинка од оној свет; спиењето е шеесетинка од смртта; сонот е шеесетинка од пророштвата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Секоја цигара со ново чкорче ја палат. Огнот е пред нив, а не земаат жарче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)