Мислев дека изгледам обично, всушност и нашата облека беше прилично конвенционална, но беше очигледно дека на нас има “нешто” поради кое сите ѕвереа во нас.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
После ваква вечера, се вративме на Карт Бланш. (...) Кога луѓето објаснуваа кој сум јас, велеа: “Енди Ворхол, Поп уметник, или Енди Ворхол, андерграунд филммејкер”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не знам што имаше толку интересно на нас, но беше очигледно дека луѓето се вртат за да ги видат “тие фрикови”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
А образован човек, со два факултета, фармацевтски и медицински, во Париз и во Берлин.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Навистина и другите Акиновци се облекуваа така, во градски, но неговата облека беше од посебен крој.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Претставата беше завршена откако неговата облека беше потполно исчистена од остатоците на јадење, а нејзиниот сопственик беше фрлен на тротоарот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Само орманот за облека беше празен, и од неговата и од станарот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во определени денови, а исто и во неопределени, жителите на кралството се собираа на митинзи и на демонстрации истакнувајќи го едногласното воосхитување од облеката на нашиот крал.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И макар што самата облека беше над секаква пофалба, народот од кралството свечено ветуваше дека мошне бргу кралот ќе добие облека уште подобра од оваа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)