Секој чекор создаваше по едно облаче прашина по кое, таман кога првото имаше намера да слегне, следуваше ново.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Низ ноздрите му фучеа и свиреа силни ветрови кои удираа во земјата и краваа облаци прашина...“
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
По извесно време, по далги од убојна тишина и облаци прашина, во миг кога командантот се ежел и кострежел да го сотре и докрајчи Нуне Волта, да ја фрли и изгази, смеле и дотолчи пред сите и на туѓите и на своите, неговата „Пакс-верс теорија“, некаде од длабочината на фронтот, од непријателската страна, се зачуло далечно хорско исполнение на стихови. Стиховите станувале сѐ поблиски.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Низ ноздрите му свиреа и фучеа силни ветрови кои удираа во земјата и креваа облаци прашина, а низ копитата му искреа искри и му ја зовриваа крвта во дамарите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)