обетка (имн.) - на (предл.)

Само женственото лице и обетката на десното уво можеа да предизвикаат во прво време малку сомнение, но четникот рече дека му се амајлија од баба му та ништо чудно не се предизвика со тоа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Немале засолниште и пресметале: само така можеле да се борат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Плукнал. Од жлездите му се цедел сок на лутина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но тогаш го чул извикот на имењакот со златна обетка на увото да се влезе во крвавата тепачка со исти такви јатагани или со сорови и секири.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На испуканото небо висеше смрзната сенка од вчерашната зима.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прстите на десната рака како да сакале да исцедат капка од дршката на секирата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна другите слушнале како пцуе, всушност без збор ја товарел двоколката и бил намуртен колку што бил и Онисифор Мечкојад пред да се изгуби од пред нивните очи и од синот со иста обетка на увото каква што била и неговата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На народецов не му се нужни старци, животот ќе го продолжат децата што ги купувам со своја крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И помолил, за спокој на душата, сета машка челад на Мечкојадовците да носат обетка на левото уво и да колат сѐ што е дворјанско, под самур - калпаци, во зелени долами везени со злато и во кафтани од срмен кумаш ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можело и од подалеку да се види дека е погрд од својата вчерашна грдост, онаков - ненаспан и недоверлив, повеќе со намера да предизвикува отколку да заштитува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зошто тој црн Онисифор, без влакна само во подмолните очи, носи златна обетка на левото уво?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад него стоел неговиот шестгодишен син со обетка на левото уво; косата, како и кај таткото, почнувала од веѓите; уште некоја година и од ушите ќе му пробијат влакненца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Онисифор со обетка на увото не е далеку.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И слушаме: во градот има многу просјаци и има многу црни војници, со обетки на ушите и на носот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)