нож (имн.) - од (предл.)

Спокојно му рече на Миладина: - Е сега Миладине, извади го ножот од ножницата и исечи им ги оптоките од фанелите.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Седнаа под мртво, нераззеленето дрво, потоа прашањето блесна какао истргнат нож од канија: „Таа отиде со ваш пријател?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Оној нож од моето детство и пробиената ленена кошула е секако само некоја слика од книга или од нечиј далечен филм.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се вртам, а Филип Хаџиевски го брише ножот од алиштата на војникот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Човештвото се изнамачи да произведе предмети: првите ножеви од камен - рачна изработка во палеолитикот - потоа орудија од метал, а потоа рачна комуникација и машини и машинска комуникација, и потоа машини, што можат да работат на дигитално ниво. 90 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го зграпчил за крадечката шија и извлекол нож од објало. И му ја стругнал тртката од носот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се спротивставил. Немал можност тоа да го стори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пребрзо, пред да зареве, му го истргнале ножот од грчот на смрзнатите прсти.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господ те обележил, рекол отецот, Кузман или Дамјан, кој ќе знае, но не да бидеш свети Лука или свети Никола, туку луѓето да се чуваат од тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бре, бре, што насмевка ќе беше тоа, да ти го раскине срцето со нож од јагоди...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Со него ги ништам сите мои непријатели – смирено одговори старецот, бришејќи го остриот нож од високата трева.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Авторот „Долу по полено, по врабацине, до срцево Сѐ е така и ноќ и нож в плеќи забиен Не ме уплашија векови со нож од туѓа рака Ме плаши час од рака своја в плеќи“.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас со страв го извадив ножот од појасот на војводата. Му го подадов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Подобро да дојдеш отколку да останеш, ми вели и го брише ножот од мантијата на отец Висарион.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас, пак стенкам, напињам и се држам под папокот, како да вадам ножови од него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го вадам ножот од пушката, пушката ја оставам, и се измолкнувам од окопата, ја префрлам. И лазам со ножот в раце.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)