Та кога слеговме со татко ми од Карабуниште до Солун, сѐ по патот и стадата на Куцовласите, со ниет да спечалиме нешто по светот, место да се качиме за Босфор или како што се викаа Дарданели, ние сме се качиле за Гибралтар.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
— Сполај ти бег, сполај ти. Јас вој Илинден немам ниет да ода на госје.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сукаме, готвиме, пржиме за Бугарчињата, си дојдоа Србјаците и Грчулињата и немаат ниет да си одат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ова е почеток на кус расказ напишан од опитна рака, со ниет да се продолжи, да се прошири“.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
При овој одречен одговор од Трајка Арслан го погледна јузбашијата и незабележено ги развлече муцките.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Боже, кога би се замислил тој и кога би сторил ниет да сфати колкаво зло сам да си причини може!!...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Продир самоуверено гризе до сржта на коските, а раната до смрт боли! Нема ниет да зарасне...
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)