нешто (имн.) - за (предл.)

Затоа не ја сакаа: ниту промената на светот воопшто, а најмалку пак се обидуваа да сторат нешто за промена на светот овде: На овие македонски простори! Но последиците сите останати ги чувствуваме. ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, секој од нив не забораваше да купи и по нешто за претстојниот карневал.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Како фотографијата со скромниот, настојчив поглед на тетка Рашела.  „Добро - го прашав неодамна татко ми - ќе ми кажеш ли нешто за неа?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Холограм! Кажи ми нешто за Турскава чаршија која за инат засекогаш ќе ја нарекувам Турска, ко некаков мал јазичен пиетет кон Турците што ги истеравме пеесетите.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Стравот и непријатностите да ги оставиме настрана. Нешто за болката.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
— Ќимс'н сен? — извика војникот, но гледајќи го попот на коњот и жената по него си промрмори нешто за себе, во кое време Толе му одговори: — Бенјим папас ефенди, — и не запирајќи го коњот помина крај војниците откои едниот ја изгледа похлепно Митра и му ја покажа на другиот: — Бак, бак, кардаш, ѓузел ѓелин.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас веќе немам збор во селото. Лаже, мате, отио напред.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сталинград. Тоа е нешто за катарза!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Волците се плашат од огин. Морам да подготвам нешто за палење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш ќе си дозволеше малку слобода, па на некој остаток од платно или картон, гребејќи по дното на празните кантички со бои и со некое зафрлено чкорлаво четкиче ќе измачкаше нешто за кое видно се беше потрудил да заличи на слика, но за туѓи очи уште беше неповрзана фантазмагорија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Мислите дека во земјата каде што владее законот има нешто за незадоволство?“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не издржа, се врати назад во кујната од каде што, на наше огромно задоволство, секој ден ни носеше нешто за јадење - зденки, мали мармалатчиња, месни нарезоци, конзерви со сардина... а тоа за нас тогаш беше...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Врвот бил важен. Како да има нешто за јадење, за пиење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Испустен човек: нема ни трпеза, ни нешто за на трпеза.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не си чул нешто, браче Огнен, вели Уља со касајот в уста, да не си разбрал нешто за Мирчета мој?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сепак, постои нешто за кое тој не е кадарен да го предвиди, имено постепеното и неодоливо загадување на работата што ја брани токму со идеите што ги побива.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се сеќавам на Фокс како зборуваше за природата на Хирошиевата Моќ. Радиоактивни нуклеази, моноклонални антитела, нешто за поврзувањето протенините, нуклеотиди....
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Виното беше нешто за што читаше и сонуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некакво грозно претчувство, страв од нешто за што не беше сигурен што е, помина низ телото на Винстон штом го здогледа кафезот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но за секого постои по нешто неподносливо - нешто за што не може ни да се помисли.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со еден збор, одеа за да му се пофалат на Унгарецот дека пред турсково и овде имало многу нешта за пофалба.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
СТРИКО МАРКО: (Со топлина), Тој е!... Караман Атанас!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
(Сите групи се здружуваат во една. Секој вади од торбата по нешто за јадење. Додека се поткрепуваат оддалеку се слуша меката и болна мелодија на кавал).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Би сакал да напишам нешто за тебе. Елегија, а?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Праша, со што сум се бавел? Какви биле моите врски со литературата? Спомна нешто за младоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сега да купиме нешто за ручек – вели Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Остави ги работите сами да си бараат корито, сами да си се редат, навистина така си реков и кренав раце, иако, ова нешто за прв пат го признавам, на жената не ѝ е лесно кога нејзиниот маж ќе се заплетка на такво место и со такви луѓе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ропна два-трипати од првата чоколада што ја одвитка и гровна со восхит: - Вистинско нешто за мечкиниот вкус! За мене се? - За твоите деца.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тие двајцата воопшто не изреагираа на моето влегување во собата, а Диана само ја подигна раката и тивко изусти: - Здраво јас сум Дијана Ангела ми рече: - Ајде смести се и земи нешто за пиење- па и таа се испружи на подот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ако видам зорт, ќе додадам нешто за некој друг, ама својот не го издавам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така денес имаме состојба во која илјадници интелектуалци, креативни луѓе со високо развиена имагинација кои се најмени да смислуваат и измислуваат нешта за масовна употреба, да креираат потреби за нешта што вистински им се потребни на малкумина а по кои се лакомат особено оние на кои тие дури и не им требаат...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)