Мажите точно знаеја што го предизвикува навалувањето на жените, но знаеја и дека одењето дома, предвреме, крие непријатности во себе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа чувство на непријатност во градниот кош воопшто не му се допаѓаше.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тие, значи, функционираат во популарниот код, но претставуваат и негова субверзија низ наметнување на или јасно критичен или вознемирувачки двосмислен став, како што низ популарниот „принцип на задоволство“ ѕирка и она „зад“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Популарната култура го обновува Еросот кој високата култура го беше потиснала, и така процесите поврзани со принципот на задоволство сепак не се само умртвувачки текови, бидејќи „барањата на Еросот се тие коишто како нагонски потреби го спречуваат опаѓањето на нивото и воведуваат нови напнатости“.7 Она што следи е краток преглед на неколку дела на британски уметници кои го свртеа вниманието врз себе последниве години, и осврт на референците што ја откриваат нивната поп-културна „втемеленост“ и којашто всушност овие трудови ги прави привлечни.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Но секој ден се јавуваа непријатности во логорот: уште од рани зори извидниците од соседниот „Логор на дебелите!“: домаќинот, готвачот, благајникот и другите задолжени за снабдување во логорот, дотрчуваа лути и бесни, викајќи дека Џеки им откраднал месо, салама, кашкавал, путер...
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)