Некои ќе се расплачат и немаат време да си ги избришат солзите, што се вели, зркнале во мене и гледаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некои ќе побараат да застанеме, а мене не ми се седнува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некои ќе собираат дивјачки и диви круши.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таму никогаш ништо не се знае: дали некој ќе се избудали или ќе се запали... 43.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се врати замаен, а некој ќе му рече: Пак си дошол наврнат, ама ќе биде подобро време.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некој ќе клекне и ќе ги бацува шините, се моли да го однесат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веднати, тие се губеа во високо нараснатото жито и само одвреме-навреме по некој ќе се исправеше колку да излезе од заветот, каде што беше пеколно горешто, и да го фати малаксаното ветре.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога некој ќе се најдеше да дојде кај Бошка и наместо да побара заем да моли за прошка, тој ќе му речеше: - Не можам, не моли ме.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А може да го убил некој, велам, денес и човекот се убива ко куче, а не куче некој ќе гледа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некој ќе се обиде да каже нешто и малку од јадењето ќе му испадне од устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некои ќе ги наденат, некои ќе ги остават улогави.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)