Да ја создаваш историјата, да станеш нејзин дел, пишуваше во воведените страници на својот ракопис, значи да се стремиш и кон величина и траење, односно да гледаш на времето повисоко!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Додека ја симнував со мојот бик фор нормал скин белата павлака од мојата брада, двапати пријателски му намигнав на намуртениот натрапник во огледалото, за да го одоброволам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој всушност сакаше да укаже токму на натрапниците во балканската историја! На нивните вознеси и заблуди, на илузиите и апсурдот. Колку погоре, толку потрагично.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тој токму љубовта ја смета за најгрдиот натрапник во градината на човековата среќа - шепотеше Денко Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го почувствува како натрапник во постелата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)