ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.

Неувидувањето на оваа вистина, е само несакање на противниците на овој реален став, да се соочат со фактот дека судиите непрекинато носат ‘закони’ [читај пресуди] со повратно дејство – оти спорот за кој пресудуваат е настан кој веќе се случил во минатото и којшто подоцна, ретроактивно, се разрешува.

А симптоматично е тоа што најголемиот критичар на оваа школа, Р. Дворкин (Ronald M. Dworkin), неа ја сместува во „позитивистичките“ правни школи – што е сосем погрешно, затоа што таа, во својата најдлабока суштина, е јуснатуралистичка, бидејќи алудира на непишаното [етичко/морално/вредносно/природно/вродено] право. 305 го ставаат на значењето што го има креативноста, промисленоста и луцидноста на судиите [elegantia iuris] при толкувањето и креирањето на правото.

Настаните кои им се случуваат на предметите немаат својство на доживување.

Настаните кои им се случуваат на луѓето се доживувачки. Scott Menchin 32 Margina #22 [1995] | okno.mk

Настаните кои се случувале на територијата на Македонија под Грција посебно го привлекувале вниманието на британските воени мисии, особено откако Македонците “станале несигурни и сакаат независна Македонија“ и по “заминувањето на некои партизани во единциите на НОВ и ПО на Македонија342“. 343

Велика Британија и СССР, секоја посебно, настојувале да земат учество во настаните кои би ја определиле судбината на народите на Балканот.

Но настаните кои се одвиваа по откривањето на сиџилите, на Татко, во прво време, не му ја олеснија позицијата во судот, како што можеше да се очекува.

„Секаде каде што ќе намине смртта се случуваат сосема обични а сепак чудни настани кои за жал остануваат недоразјаснети“, беше заклучокот на татко ми изведен од чудната смрт на неговиот помал брат.

Зошто да не можам и јас да размислувам за смртта на сличен начин?

Именувањето на алтернативна тема или контратема е многу важно, помеѓу другите работи, и затоа што, (а) значајно учествува во чувството на индивидуата дека нејзиниот живот оди нанапред по патот кој таа го одбрала; (б) овозможува да се припише значење на настаните или искуствата кои инаку би останале незабележани или за нив би се сметало дека се од мала важност; (в) го олеснува правовременото одредување (средба-по-средба) и поврзување на настаните кои се случуваат за време на тераписките средби и (г) ѝ дава на индивидуата чувство дека знае кој може да биде следниот чекор во избраната животна насока.

Како што индивидуите почнуваат да ги артикулираат преферираните настани во овие алтернативни нивоа на активност, и како што стануваат сѐ поангажирани во уредувањето и поврзувањето на овие настани во посебни секвенци низ времето, можат да бидат поттикнати експлицитно да ја именуваат на овој начин сугерираната алтернативна тема или 50 Margina #4-5 [1994] | okno.mk контратема.

Еми не се двоумеше да изјави дека сака да воведе промени во својот живот, па заедно ги разгледавме достапните докази за тоа дека е во состојба тоа да стори: настаните кои укажуваа на отпор кон “управувањето со себе”.

Прашањата од нивото на акција ги поттикнуваат индивидуите да пронајдат посебни излези за редоследот на настаните кои се одвивале со текот на времето во согласност со главните теми. 48 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

На пример, можно е да се воведат прашања кои ја охрабруваат индивидуата да го повика скорешното минато и дамнешната историја на настаните кои ги антиципираат тековните последици.

Следејќи ја идентификацијата на настаните кои се кандидати за статус на посебен излез, важно е тоа што индивидуата е повикана да ги вреднува тие настани; дали се оценети како значајни или како небитни?

За да го помогне овој процес, кој го нарекуваме “реавторизирање”, терапевтот може да постави многу различни прашања, вклучувајќи ги оние кои може да се наречат прашања на “нивото на акција” и на прашања од “нивото на свесност”.

Овие примери даваат само некои од можностите за ангажирање на индивидуите во создавањето / реактивирањето на алтернативните нивоа на акција, и јас сум убеден дека не е можно да се исцрпат можностите за овој вид на интеракција.

За еден настан да содржи посебен излез, мора да биде оквалификуван како таков од самата индивидуа.

Или можеби повеќе ја привлекува идејата да им се спротивстави, и идејата да го преземе животот во свои раце?

Има луѓе кое своето Јас потполно го заменуваат со некое друго Јас.

Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.

Потикнат од еден настан кој во целост го сврте вниманието на јавноста во нашава Македонија, решив истиот да го погледнам низ призмата на театарската сцена.

Во тие белешки ја потцртува важноста на постапката којашто ќе ја обедини идејата на случајноста и идејата за појавата, кои речиси претставуваат општи идеи во неговото размислување како целина.

Редимејд-от мораше да биде „создаден за утре..., најважен ќе биде карактерот на механизмот на часовникот, како и временскоста“, како настан кој е датиран и кој се доведува во врска: „да се запише таа дата, часот и минутата во редимејд-от како информација“.

Имав чувство дека се наоѓам на крајот од дипломатскиот маратон или на самиот почеток!

Но пред да ја напишам телеграмата за падот на бургибизмот и ставот на земјата којашто ја претставував, се сетив уште за еден настан кој можеше да има клучно значење за тоа.

За волја на вистината надворешната политика на времето во семејството беше исклучиво татков ресор, за да го споделува подоцна со постарите синови.

Но таа секогаш имаше свое толкување за политиката и балканската историја, инстинктивен рефлекс за настаните кои се вестеа, а беа во врска со основната семејна стратегија како во бурните настани на Балканот да се спасат децата!

Набрзина ја напишав телеграмата од средбата со Фарук Кадуми, повеќе како настан кој ќе ја потврдеше мојата дипломатска будност и брзо и квалитетно реагирање, со средба и информации од претставник на високо ниво во палестинското раководство, каков што беше министерот за надворешни работи и челникот на Фатах, Фарук Кадуми.

Се сеќаваш на големи настани кои сосем веројатно не се случиле, се сеќаваш на детали од инциденти без да бидеш во состојба да се потсетиш на нивната атмосфера, а постојат и долги празни периоди на кои не можеш ништо да им припишеш.

Којзнае можеби еден ден станувајќи рано в зори ќе бидеш сведок на некој неверојатен настан кој решил да се случи за токму тебе да те направи славен а ти суетен поет кој дотогаш само за природа си пеел и мислел дека си главен неверуваќи им на своите очи ги затвориш кепенците од куќните одамна дотраени прозори и нишајќи со главата во негодување на она што пред тебе животот го точи длабоко ќе воздивнеш велејќи: – одамна заминаа моите возови 2006

Раздвојувањето на стварноста на два дела е значаен настан кој далеку ја надминува симулацијата. 108 Margina #17-18 [1995] | okno.mk —Што е со почетоците на филмот кога луѓето во страв ги напуштаа кината?

Тој ѝ припаѓаше на онаа група несреќници кои живеат некаде во времето пред нас, во настаните кои допрва треба да се случат, па оттаму можеби и погрешното сфаќање на неговите постапки таа вечер.

Мислам дека во нашата единствена заедничка ноќ сфатив дека тој ги носи во себе разочарувањата што само иднината може да ни ги предочи.

Разделба од мажот, од детето и од своето минато со помош на настаните кои по некоја виша сила, но и по нејзина волја, биле испланирани.

Има такви персони, своите злости сакаат да ги оправдаат со замешаноста на прстот на неминовноста.

- „Дали светот во кој живееме и настаните кои ни се случуваат, изборите што ги правиме имаат некаква логика?

Слично на ова, проекциите на бездомни лица во Њујорк и Бостон „ја нарушуваат привидната стабилност на неодамна гентрифицирани и реновирани 144 Krzysztof Wodiczko, Public Address, Minneapolis Walker Art Center, 1992, цитирано во Prizori ulice, ed. Nikolas Fajf, (Beograd: Clio, 2002), 381. 145 Tim Kresvel, „Diskurs noći: Proizvodnja/Proizvodnja/potrošnja značenja na ulici,“ in Prizori ulice, ed. Nikolas Fajf, (Beograd: Clio, 2002), 381. 115 јавни споменици или градски простори“146.

Во интервју од 1988 година, Кшиштоф Водичко изјави за своите проекции: „Мојата работа ја разоткрива контрадикцијата на опкружувањето и на настаните кои всушност се случуваат таму.

Знаеше дека тоа беше многу тежок период за живеење, но и премислување.

Пред малку, на една географска карта на Македонија се обидов да ја видам оддалеченоста меѓу Скопје и Тетово, како што се истакнува главното место на немирите. Педесет километри. Па тоа е малку!

Таа како што не престануваше да ја шири вистината за моите книги среде своите пријатели, да им пишува на издавачите, на уредниците на книжевните емисии за да го свртат вниманието кон моите книги, се обидуваше и во настаните кои ја загрозуваа иднината на Македонија да ја открие логиката на помирувањето, соживотот на македонското и албанското население, како и другите етнички заедници, гледајќи ги обединети во заедничката татковина Европа.

Но, многупати, настаните кои ви ги раскажува самиот живот, се случуваат без ваша волја, најчесто определувани од богот на случајноста.

Те читав, се разбира, и пред да ме воведеш во чудниот свет на Татковата библиотека, Твојот интимен еквивалент на онаа митска Вавилонска библиотека на Борхес, но Твоите поранешни книги ги следев повеќе од професионален отколку од читателски интерес.

Внесена во мојата балканска сага таа не можеше да остане индиферентна на настаните кои ги следеше преку медиумите.

На крајот ми раскажа еден настан кој, бездруго, ја дополнува сликата за овој извонреден човек и дипломат.

Ова е осврт на животот што тогаш го водевме, моите пријатели и јас - осврт на сликарството, филмот, модата, музиката; на суперѕвездите и настаните кои ја создадоа сцената во нашето поткровје на Manhattan, местото познато како Factory. 22 Margina #10 [1995] | okno.mk 1960-1962

Исто така, мислам дека настаните кои се одиграа во меѓувреме се импресивни, така што оптимизмот содржан во мојата забелешка - т.е. оптимизмот во поглед на можноста за менување на општеството - станува помалку... помалку забележителен на површината на моите чувства и беше заменет со некој вид молчење, така што, како што и самите забележавте - или не го забележавте тоа, но, тие дневници, “Како да се подобри светот”, продолжуваат... не знам кој е последниот датум во нив, но мислам дека има околу пет или шест години откако не сум ги пишувал.

Настаните кои се одвиваа ми личеа на трагикомичен карневал кој се одвиваше на најзатворената балканска граница.

Да не си го прескокнам и роденденот како многу битен настан кој секогаш завршува толку тажно. Го прославив, се разбира сама.