насмевка (имн.) - тој (зам.)

- Разбра? - праша некого Чауле. – Сите настани можат да се сфатат кога постои желба да им се пријде на работите со чесни намери - заклучи со добродушна насмевка тој.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Чекај бе! - викаше човечето отстапувајќи чекор два за да може да го погледне в очи Чауле без да ја крева многу главата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Белите заби пркосно блеснаа. Пенливата насмевка тој ја сфати како пакост на ситен човек.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)