Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Тоа беше отоманското движење кое поаѓаше од идејата дека отоманскиот граѓански статус треба да им биде даден на сите народи на Отоманската империја.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Татко ми, во други времиња, од старите книги, собирани од сите страни на Балканот и од другите земји, ни пренесуваше дека речиси сите народи на Балканот својот живот им го должат на козите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

– Изреката може да се смета и како директна реакција на умот на народот на императорското гесло – Раздели, па владеј!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Шабтај се сети дека таа песна не се пее за Ханука, туку за празникот Песах, а потоа зауши дека нејзината мелодија се меша со нови и нови, сериозни, тажни и весели созвучја од псалми и радосни песни што се пеат по повод различни празници во домовите и по синагогите на иврит, на јидиш, на ладино, на германски, на арапски, на грчки и воопшто, на сите јазици на кои говореле припадниците на избраниот народ на Создателот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

За среќа на полчивци, на самиот јузбашија, а најповеќе за среќата на Толета и Митра, овој јузбашија се погоди некако разбран и „кретен" човек.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Значи, да ги оставиме сите наши дејци од народот на милост и немилост? — праша Ѓорче.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Така бујниот Толе, притеснет од положбата во која се најдуваше, ги советуваше селаните да се спасуваат со гоштавање и придавачки, а сам во себе вркеше од гнев, сега не само на Турците, што си ги бранеа своите петвековни државни права, ами повеќе на Борисовци, Тренковци кои „дојдоа од џенемиите“ — од Бугарија — да ја запалат земјата и да го остават народот на милост и немилост на разјарениот душман“.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Нашето присуство само ќе ги дразни Турците, та поголеми зулуми ќе прават.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ниеден друг народ на Европа не може да се пофали со тоа.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Притоа тој посебно се осврнал на опасноста која им се заканувала на народите на Југославија олицетворена во „шовинистичко- сепаратистичките тенденции што се покажувале во разните делови на нашата земја“, а со една единствена цел да се ослаби „една моќна, една голема Југославија која била важен фактор на Балканот, во Средна Европа, која би била заштитник на славјанството на Балканот која би била моќна пречка на секој империјалистички чекор на Балканот“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

И со овој документ му се признавало правото на македонскиот народ на националната посебност, а во новата федерација Македонија имала рамноправен статус со останатите федерални единки.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Таа проектира мошне прецизно јасна светлина, фокусирана врз една позиција од која произлегоа безброј човечки жртви, силни страдања и депортации, толку многу доброволно и принудно ропство кај сателитските народи на СССР.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Жртвената машинерија до синдромот на самоуништувањето, идеја на честа кај народите на Балканот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Народот на победената империја, како и другите народи во нејзиниот состав, запаѓаа во долговечна мачна изолација.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Тешко би можело да се најде друг пример во светот кога народот на едната вера бара да му се подигне храм на верата од другиот народ.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Тие Македонци што покажаа таква способност во своето национално-политичко организирање, што покажаа такво примерно жртвување на своите интереси во полза на интересите на својата татковина, не со помалечок успех ќе можат да им организираат секакви пречки на националните и религиозните пропаганди што го цепат денеска нашиот народ на делови непријателски еден кон друг.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тогаш сите национални и религиозни пропаганди, коишто го цепеа народот на разни групи, непријателски една кон друга, ќе се отстранат и ќе настапи мир за народот, за Македонија, за Турција и за Европа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Брзо дозна дека баклавата (од персиски blave) била традиционално познат заеднички десерт на сите народи на Персија и на Османската Империја, но станал и национален колач на сите земји на Балканот, на Средниот Исток и Магреб, а се проширил и во Грузија, Ерменија, Кипар...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но него најмногу го возбудуваше можното постоење на лавиринтот во полифоното четворогласно пеење, кое било забележано само кај неговиот албански народ на Балканот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Откако ја вкусија и пофалија мајсторски подготвената баклава, Камилски се најде повикан да се доискаже за потеклото на баклавата: Постојат тврдења дека баклавата прв пат се појавила во Централна Азија, според други во античка Грција, а според трети во Сирија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И тоа што не беше од камен – се скамени Та народот на крст ја преноќи ноќта Слушајќи како пеат светците темно како пред погуба: - Тој што ќе го прескочи Светото дрво Ќе управува само со ѕвездите И пусто ќе биде никој ако не го прескочи.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Во „Ливчињата“, под ознаката : Вечер, 21 октомври, Ѓошо Савев со скудни но бирани зборови има констатирано дека работите се одвиваат во позитивна насока; дека Мис Стон има сѐ поповолни сознанија за Револуционерната организација и за борбата на народот на Македонија за слобода, и дека не е далечен часот кога нејзиниот страв и отпор ќе прерасне во длабоко разбирање и љубов, независно од нејзината оценка дека грабнувањето го смета за несоответно и нехумано.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Ни ги даваше народот на чување.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Како да беше ги потрошил сите зборови додека го кревавме народот на револуција.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И после... леле кога ќе писнеше локомотивата после: како се истураше народот на перонот, како им се отвораа устите, како им се мрдаа јаболкцата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тлееја Македонците и на грб нејак влечеа крвава двојна робија: едната како славјани, со јазик туѓ и негрчки, другата како аргати што сакат да прегледаат, да видат бел ден радосен, заедно со народите на Балкан братски здружен во една федерациа.

„Робии“ од Венко Марковски (1942)

Особено големо влијание во пропагирањето на НОБ на народите на Југославија, а во тој контекст и во Македонија, имала радиостаницата „Слободна Југославија“.