Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Тоа обединување на полето на сите сфери, од некаде ми беше познато, прочитав некаде една НОВИНА дека: уште пред нашата ера Македонската силна Династија, Кралството Македонија, предводена од Големиот Александар Македонски- чии цели и определби беа сосема исти: создавање на еден развиен свет, во кој секој би бил задоволен, би цветала трговијата, културата, изградбата, напредок со соединување – преку мешање на разните култури, но и да се сочуваат националните обележиа на народите во светот. Зарем тоа не била идеа на глобализација?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Нашата славна партија, која успешно го водеше народот во борбата против фашизмот, лесно ќе се справи и со козите, тие бели ѓаволи, со кои се служи нашиот класен непријател.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Додека првично книгата овозможува подобро да се разбере минатото (но и сегашноста) на вашата земја и Балканот, историјата која тотално ми беше непозната, на втор план, е параболата која се развива за иднината на народите во периоди на трансформации, а може да се однесува и на целото човештво.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Коšава силен северен ветер што дува во Белград

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Menora свеќник со седум свеќи; кога има девет краци, се користи и како ханукија, обредна светилка за Ханука Митрополит владика Midrash коментари и толкувања на библијата Mishna збирка рабински закони Mizrahi движење религиозна ционистичка организација формирана во 1901 Nyilas њилаши, членови на унгарската фашистичка партија Панагија лит. ‘Пресвета’, епитет за мајката божја, но и медалјон со ликот на Богородица што го носи владиката Параклис помала црква или олтарен простор Pasach Пасха, празник посветен на Мојсеевото ослободување на Израилот од египетското ропство Pastel, burmuelos, alharos карактеристични јадења на Сефардите Platicus di Purim посебна чинија или подавалник наменет за испраѓање пуримски подароци на блиските и пријателите Purim еврејски празник што го чествува спасот на еврејскиот народ во древното персиско царство.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Потоа го следи вековното ропство на неговиот народ во Вавилон, далеку од татковината и запустениот храм, таму, на реките вавилонски...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Leshana Haba’a Bi’rushalayim „Догодина во Ерусалим!“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

7. Против литературното предавство на војниците од Светската војна За одгледување на народот во духот на борбена подготвеност E.M. Remarque Маргина 35 55

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Сериозно и совесно чекори сега германскиот народ во третата воена зима.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Таа судбина, кратко и јасно, е следнава: “хрватскиот народ во сите големи искушенија на модерното време ... се однесувал како општествен организам со неделотворна средина, а со добро организирани екстреми”.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Вака протолкуван, случајот на Крлежа конечно го наоѓа своето место во прилично амбициозната приказна на Кравар за судбината на хрватскиот народ во 20-иот век.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Таму го најде Перета, зачуден, и кога се сретна со него и му ги пренесе добиените директиви, овој длабоко воздивна и промрмори преку заби: — Ах, Петре, што направија, од дрво нога, од камен глава да си направат; го фрлија народот во оган без време!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кој ги знае кај се! И ние ги бараме, ете!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Збогум за навек, народни предавници! — плукна пред Бориса и се оддели од нив, цврсто решен да не го остави народот во најтешките страдања.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Предвечер стана една мала тревога во штабот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го фрлија народот во нерамна борба, сега ќе ги плаќа нивните грешки, ќе страда до страдање.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ти сега ќе гледаш што повеќе оружје да се внесе во народот, — беше последниот збор што му го рече Петре на Толета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Да не се распадне Организацијата и народот да се почувствува немоќен, та да ја изгуби верата во себе и своето раководство.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Така се разделија прилепчани од костурци. — Одете со здравје и гледајте, не оставајте го народот во очајание. Насрчувајте, бодрете, убедувајте дека не е се пропаднато.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

За да се прашам себеси: имаме ли ние, Македонците, своја автентична национална и културна татковнина? Јас велам - колосална! Како ретко кој друг народ во Европа. Но, тоа е тема на мој посебен есеј...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Ваквите акции ги предводеле Јордан Хаџи Константинов Џинот, браќата Миладинови, Прличев, Димитар Беровски и др. личности, но масовни акции презел и народот во Охрид, Прилеп, Крушево.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

ОХРИДСКАТА АРХИЕПИСКОПИЈА И ОСМАНЛИИТЕ

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Со Букурешкиот мир од 10 август 1913 година, Македонија и македонскиот народ беа поделени на три, односно четири дела, меѓу Бугарија, Грција и Србија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во октомври 1943 ГШ на НОВ и ПО на Македонија го издаде Манифестот во кој беа набележани основните цели на Народно ослободителната и антифашистичката борба на македонскиот народ во кој иднината на македонскиот народ се гледала во југословенската федерација.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Истата година истакнати македонски интелектуалци и антифашисти го поднесоа Приговорот кон Манифестот во однос на делот кој се однесуваше на пројуголсовенската иднина на Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Со потпишаниот договор во Либан (20 мај 1944) била запечатена судбината на НОВ на македонскиот народ во Грција, а била отворена врата за реставрација на предвоениот режим во Грција.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Со Балканските војни од 1912-1913 година, и Првата светска војна од 1914-1918 година, беше ставен крај на заедничкиот општествено-политички живот на македонскиот народ во рамките на една држава, Османлиското царство.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

И покрај протестите за откажување на договорот во Либан, во врвот на раководството на КПГ преовладал ставот тој да се почитува, т.е. да се продолжи со преговорите за склучување на нови договори со граѓанските партии и со владата во бегство.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Проектот претставува прв обид врз основа на оригинална архивска документација од Public Record Office и Liddel Hart Centre for Military Archives King`s College London, да се претстави активноста на британските воени мисии во Македонија т.е. во еден континуитет да се следи активноста на планерите на СОЕ во однос на нивната политика спрема Балканот и Македонија и испраќањето на британски воени мисии во Македонија и нивната секојдневна активност со што се дополнува сликата за учеството на македонскиот народ во Втората светска бојна и неговата борба за независна и самостојна македонска држава. __________________

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Исто така во написот се осврнува и на однесувањето на македонскиот народ во борбата против окупаторот и неговиот однос кон борците на бригадата.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Имено, на тој ден во Битола се одржала конференција, во присуство на делегати од сите делови на територијата на Македонија под Грција, на која се „избрала политичка комисија за реководење на борбата“ на македонскиот народ во тој дел на Македонија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Веќе и самиот рудолфински кружок бил составен необично: во друштвото на маниристичкиот цар кој што дел од својата младост минал на мадридскиот двор на Филип II, освен Арчимболди, ги сретнуваме Џовани да Болоња (скулптор), Венцел Јамницер (славен гравер), Бартоломаус Спрангер (сликар од Антверпен познат по прикажувањата на голи осуденици на смрт во доцноромантичарски стил), Ханс и Филип де Монте (водечки претставници, покрај Лас и Пелестрина, на доцноренесансната полифона музика), Адриан де Врис, Кеплер, Брахе, Антониот Абондо (изработувач на медали), портретистот Николас де Нојшател, потоа разни трговци со уметнички дела, колекционери, врвни занаетчии - еден, во секој поглед, космополитски собир. (...) Не е чудно што народот во Прага набрзо почнал да зборува дека Рудолф II е во врска со ѓаволот, токму како во легендите за Фауст од времето на доцната ренесанса, како во Гетеовиот Фауст, како во Мановиот Фаустус кој се надева дека со стекнатото знаење ќе се стекне со една нова, крајна и спасоносна формула... Margina #26-28 [1995] | okno.mk 223 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 224 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 225 Необичниот гроф Арчимболди Арчимболди пред скоро време повторно е откриен и претворен во настан во современите луксузни галерии, а за неговите слики (портретите составени од животни, на пример) се плаќаат баснословни суми.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

- Значи, сиџилите, Татко, - се обидов да ја коментирам неговата мисла - се незадолжителни тестаменти на идентитетите на балканските народи во отоманското време.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тогаш, кога јурна народот во дворот, еден куршум истрелан од копата, го удри Максима право во срцето и го кутна на земја.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не би час и Хаџи Ташку достаса, заедно со општинарите кои отидоа да го повикаат, заедно со тајфата и со Арнаутите од анот Богатиноски.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Одржа една куса реч во која ги пофали потковичаните што се одѕвале на желбите на султанот, (да му се илјада години и севишнот да му ги умножи блаженствата и радостите) за општественоравненство на народите во империјата, ги прими планот и писмото, (покрај парите за такса Максим му тутна и едно навезено кожно ќесе со лири) и испрати по Хаџи Ташку - милум или со сила да го дотераат; рече Измирувањето со тој кодош има пред мои очи да стане.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Објаснил дека сонот може да се однесува на едно единствено лице, како и на цел еден сој, како што било на три пати со нивниот, Акиноскиот, и како што било, тогаш одамна, со Муслиоскиот, и како што било, во последната Голема војна - или на цел еден народ - како што било тоа со нашиот, македонскиот народ, по поделбата на Македонија, и како што беше со еврејскиот народ во Последната голема војна.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На другиот ден, (на 318-т отци) одржав подолга реч храбрејќи ги малодушните, пробудувајќи ги заспаните духом, посветувајќи го народот во неговите црковни права, опишувајќи ја сликовито подмолната клевета врз основа на која патриархот Самоил ја укина архиепископијата Јустинијана I.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Зависен од Централата – Џ.Џ. всушност не престануваше да дава аргументи за поразот на победниците, за претворањето на земјата во цветна градина со бункери, за преобраќање на народот во новата вера – идеологија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не заборавајте, трите конфесии со кои го вкоренуваа народот во историјата беа и три јасни можности за негова постепена асимилација, исчезнување од историјата, претопување во други народи...

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Често на Запад нè гледаа со презир како муслимански народ во срцето на Европа, а Истокот исто така не гледал со презир зашто сме биле свртени кон Западот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Папата... Папата е дојден по идеолошкиот пекол во Скадар, градот маченик, во кој било жртвувано две илјади години старото верување, за да ги освети првите четири нови бискупи и да го охрабри троверниот албански народ во повратеното верување, од чии недра се извиши до универзална добрина светицата Мајка Тереза.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Оваа „идеолошка победа“ го одржуваше народот во жртва на братоубиство.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Нашиот народ во текот на дваесет векови ги издржуваше налетите на Римската, Византиската Империја, но ниту една не навлезе подлабоко во нашето битие отколку Отоманската Империја.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Бункерите во мигот ми изгледаат како гротескни и парадоксални монументи на масовното жртвување на еден цел народ во сиромашната и херметички затворена земја.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Еве ме, најден пред Атеистичкиот музеј во Скадар, пред прагот на куќата-симбол на последното преобраќање на мојот народ во атеистичката религија, на крајот од обидот за нашето морничаво музејско-театарско преобраќање во нормите на соц-реализмот во земјата на корените.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Кому требаше да му служи овој вероцид против толерантноста и соживотот на албанскиот народ во историјата?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Погрешната идеја, со последици во остварувањето со страдање на цел еден народ во фаталните граници, зачнала во умот на диктаторот, во неговиот делириум на владеење да се сочува власта небаре од Бога дадена.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Тие се афирмација на македонската кауза и се виделина на многуте заблуди, непознавања и искривувања на епската борба на македонскиот народ за остварување на национална, социјална и културна слобода и претставуваат битка за вклучување на македонскиот народ во лигата на рамноправните народи во светот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Јас сметам дека македонскиот народ во ваква сегашна положба не може да се ослободи со едно востание, кое, се знае, против себе ќе ја има не само Турција туку и Европа, а да не зборуваме за балканските држави.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓутоа, Револуционерната организација, во името на автономна Македонија успеала поголемиот дел од нашиот народ во Костурско, како и во целата земја, кој ја признавал религиозната власт на патријархот, да го придобие и да го вклучи во своите редови, што во Атина и во Фенер се сметало за крајно опасно по однос на великогрчките интереси.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тоа била, значи, првата позначајна акција од таков вид извршена во рамките на ослободителната борба на нашиот народ во предилинденскиот период, управена против турската власт, но истовремено и против европскиот капитал.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Немало потреба него да го убедуваат гемиџиите дека таа Организација сѐ уште не била подготвена да го поведе народот во општо востание.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Далеку позагрижувачко е поведението на Европа, која за сметка на своите сомнителни интереси го заборава својот долг кон еден мал народ во срцето на светот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Решивме да извршиме нешто против тираните на нашиот народ во кое да изгориме.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Додека масовни убиства биле одбегнати, дотогаш апсењето и малтретирањето на егзархискиот дел од нашиот народ во речиси цела Македонија зело невидени размери.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Основна причина за ширење на револуционерните идеи меѓу македонскиот народ во целина и одделно меѓу македонската младина била економско-општествената и политичката криза што настанала во Европска Турција во последните децении од XIX век, чии манифестации најочевидни биле во Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но кога се собра народот во дворот, во чудо забележа дека совршената скулптура Човекот од снег и Оној-што-се-пресоздава-себеси ја нема на местото на создавањето.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Борбата со трите балкански држави не им противречи на нашите интереси, кои се достигаат и со револуција и со еволуција2, или постепено развивање на нашиот народ во морално-религиозен правец.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

На тоа прашање јас одговорив кога зборував погоре за борбата со пропагандите и за поставување на нашиот народ во добри односи спрема сите македонски народности.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

41. Задачата на македонската интелигенција отсега натаму ќе треба да биде да се одделат нагледно за сите: за самите Македонци, и за Турција, и за балканските држави и за големите сили, интересите на Македонците од интересите на другите балкански држави и народи и да се изучат подробно сите прашања сврзани со избавувањето на нашиот народ и нашата татковина од сегашната голема несреќа и со процветот на нашиот народ во духовен и во материјален однос.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

45. K. Мисирков сосема правилно, пет години пред Ј.Сандански, и тоа со комплексна разработка на прашањето, го согледа значењето на зачувувањето на целоста на Турција за безбедниот национален развиток на македонскиот народ во извесен период.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

118. Според Правилата на Дружината „Вардар” од 15.3.1894 год., целта на Дружината била: а) да работи врз испитувањето и запознавањето на својата татковина во земјописен, народностен и историски поглед; б) членовите на Дружината заемно да се помагаат, како во воспитен и морален, исто така и во материјален поглед; в) да работи врз сестраната подготовка на своите членови за да можат што подобро да му послужат на својот народ во државата на Неговото Величество Султанот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

За Мисирков, којшто ги имаше предвид конкретните услови во својата татковина и можеше да го согледа развитокот на својот народ во блиска перспектива, таквиот став беше наполно неприфатлив и историски анахрон, особено кога и лично добро ги познаваше националистичките методи и средства во воспитувањето и во српските, и во грчките и во бугарските училишта.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Промените во јазикот на еден народ во времето ја составуваат историјата на јазикот на тој народ, а промените негови во пространството ги составуваат неговите современи варијации или дијалекти, поддијалекти, говори, подговори итн.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Значи, нашиот народ во решавањето на наведениот проблем може да избира или да не постои за законите и за Европа или да се смири и последиците да бидат подносливи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Така, доаѓаме до сознание дека дури и оние кои изгледаат длабоко забраздени во Исусовиот катихезис (како македонскиот народ во односот со своите поробители, соседи и др.) не можат да издржат вечно да го свртуваат и другиот образ.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кога ќе дојдеа празници, кога ќе се собереше народот во црковниот двор да игра и пее, да се весели, Танаско ќе му тропнеше на Арилко и ќе му речеше: „Излези, бре Арилко, развесели се...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Очите на нашиот мил и напатен народ во овој час гледаат во мене.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

По неколку дни не можат да го видат зверот (некој ми прикажуал оти ламја била, а друг - гуштер со крилја) да летет од манастир на двор и да шетат, по пакос да чинат.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Тога станала сушина и се заселил народ во Битољско поле, во Маријово и во Тиквешијата.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Една од нив е и легендата за Струма.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

На ден Богоројца, кога биле народот во Варош во црквичето Пречиста (здрава је и ден денеска), у литургија чуле еден трескот голем од зад Маркои кули и дури се исплашиле.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Богатата Струмичка котлина и тврдината Струмица биле омилено место на римските императори.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Збирката, која што содржеше дваесет песни пеани од партизаните и народот во оние денои кога народното востание сè повеке се разгоруеше, беше печатена во примитивната партизанска печатница „Гоце Делчев“ во Лопушник (Кичевско).

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Живеј си со народот во мир и љубов. Од земја сме и пак земја ќе станеме! Поминот е најдобрата работа, тоа ќе ни остане.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Зарем токму вака на 9 март со удари на кундак не беше растерана масата, и зарем потоа не следеше постмартовското доведување на народот во редот на воените единици?

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Како во картагинска арена од римскиот период како да беше завршена за Хабиб Бургиба една невидлива гладијаторска борба на живот и смрт во доменот на владеењето и борба за место во историјата, во која тој не се сметаше ниту за победник, ниту за губитник.