народ (имн.) - бев (гл.)

Но тој добро знаеше дека народите беа мирни зашто штотуку беа излезени од стравотното време на војната.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
— Ујгун работа излезе! — рече Толе кога му го предложија ова.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од кај дојде, што дојде — тие ќе кажат дека народот беше нарачан од муљазимот и се собра на сретсело пред црквата, а Толе никна како од земја.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Колку еден варварски, т.е. негрчки народ беше пострашен за нивната држава, толку повеќе омразата кон него беше поголема и толку неговото име добиваше подолно, попрезриво значење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Колку малку време мина, а народот беше ставен во искушението на навидум последното преобраќање во комунистичката религија...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Скрсти одам, Бога молам Цепенков Може не беше последната година од Седумте сушни години, ама последните десетина месеци ни грутка снег народот беше видел, ни капка дожд врз себе беше сетил.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со Букурешкиот мир од 10 август 1913 година, Македонија и македонскиот народ беа поделени на три, односно четири дела, меѓу Бугарија, Грција и Србија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Нешто подоцна еден нејзин дел припаднал на Албанија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
За забележување беше дека сиот тој народ беше муслимански -Турци и Цигани.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Прифаќањето на доживотниот мандат понуден од народот беше веќе видено во повеќе моновладетелски режими.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Југославија стануваше всушност жртвата на илузијата на остарениот владетел дека вечноста му е обезбедена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А денот нов кога би народот беше полегнат кај се најде Зашто на местото на Светото дрво се раздени Јагленосан труп суши и старост што зачење.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)