Ако источнобугарското наречје се признава за најтипично, тогаш многу е јасно оти самата географска далекост на македонскиот центар од него е доста да покаже дека последниов не може да биде бугарски.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Овде Македонско-то наречїє се сблизȣватъ со Сьрбско-то. (а) Излагаещи овїє особенности на Македонско-то наречїє мїє имаме во вниманїє изложенїє-то на Г. Михаиловскїй за подобни-те особенности по медьу новоболгарскїй-отъ ѧзикъ вообще и старїй-отъ.
„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“
од Партениј Зографски
(1858)
Таа блискост на едно наречје се пројавува, од една страна, кон сите други македонски наречја во општите фонетски или звуковни, морфолошки или формени и лексички или зборовни особини; од друга страна, секое наречје е најблиско до неговите соседни наречја, имајќи со нив општи особини што се немаат во пооддалечените од него други наречја, и тоа западниот дел од наречјето е поблиско до неговиот западен сосед и со него тукуречи се слеваат, источниот до источниот итн. и така наречјата како да се врзани едно со друго како колцата во еден синџир.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)