Ако источнобугарското наречје се признава за најтипично, тогаш многу е јасно оти самата географска далекост на македонскиот центар од него е доста да покаже дека последниов не може да биде бугарски.
               
             
           
            
            
              „За македонцките работи“
               од Крсте Петков Мисирков 
              (1903)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Овде Македонско-то наречїє  се сблизȣватъ со Сьрбско-то. (а) Излагаещи овїє особенности на Македонско-то наречїє мїє имаме во вниманїє изложенїє-то на Г. Михаиловскїй за подобни-те особенности по медьу новоболгарскїй-отъ ѧзикъ вообще и старїй-отъ.
               
             
           
            
            
              „Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“
               од Партениј Зографски 
              (1858)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Таа блискост на едно наречје се пројавува, од една страна, кон сите други македонски наречја во општите фонетски или звуковни, морфолошки или формени и лексички или зборовни особини; од друга страна, секое наречје е најблиско до неговите соседни наречја, имајќи со нив општи особини што се немаат во пооддалечените од него други наречја, и тоа западниот дел од наречјето е поблиско до неговиот западен сосед и со него тукуречи се слеваат, источниот до источниот итн. и така наречјата како да се врзани едно со друго како колцата во еден синџир.
               
             
           
            
            
              „За македонцките работи“
               од Крсте Петков Мисирков 
              (1903)