Кога тој настојуваше сепак да зборува за такви прашања, таа имаше една незгодна навика да падне во сон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од таквите портрети би се исплашила и родената им мајка и домашната литература која во последно време ја изгуби навиката да си ги јаде сопствените чеда.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
И бидејќи имам лоша навика да го прелистувам весникот од назад кон напред, свесно прескокнувајќи ги страниците за економија и политика, но не со цел да се задржам на некролозите, туку на рубриката за култура (ако воопшто има таква во овој ден од неделата), случајно дофаќам две страни повеќе и кога во рубриката црна хроника, што ќе видам: Јадранка сликана во придружба на двајца батки облечени во униформи, очигледно припадници на безбедносните служби, кои ѝ помагаат да излезе од огромен црн џип, ламја од минимум 3000 кубика.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Некоја темна желба да се истури гневот, да се одбрани, по навика да се удри, нападне или убие, лудост која напнуваше до дебелите камени ѕидови, но, не можејќи да ги турне, се уништуваше самата себе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Навиката да носам секогаш нови долги панталони се закорени во мене како песочно зрно во школка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Навика да се биде во полумрак! Дволичност - малограѓанска мера за видливост! Во прашање ли е аголот на толкувањето?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не бев гладен, бев само алчен во својата контичка навика да носам секогаш нови долги панталони.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)