Од бањата, кога се туширам, гледам низ прозорецот: и тука има маса и столови, но излупено бели, ’рѓосани, попрскани со капки од скорешниот дожд и со ливчиња, како домаќинката да не стигнала да ги смете по заминувањето на гостите.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Некаде во средината е поставена дрвена маса, сиво-зелена, покриена со мушама во иста боја.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)