муза (имн.) - на (предл.)

Како епилогот на тогашниот маниризам да се сосредоточува во Лудата Грета на Бројгел Постариот, како таа - среде пејсаж на лудило - да станала последната и највисока муза на доцниот маниризам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Вештерките од Макбет во една дречлива дисонанција ја изразуваат парадоксалната формула на светот: “Fair is foul and foul is fair”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Веруваа имено, дека повеќе од верската определба, Агата посилно ќе ја чуваат музите на духот и дарбата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Една и единствена. Инспирација со светска сила. Створение кое е неповторливо. Муза на планетата Земја.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)