Сѐ на своја рака, со првиот ветер, како муви без глава.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
А заљубениот човек е како мува без глава, што се вели, како ранета ѕверка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме погледа со мртов поглед. „Алегра”, рече, „никогаш нема да влезе во нашата синагога”. „Оди, сега”, му велам, „побарај ја жената и ќерката”. „Имаш ли вести за Јехуда? ” - ме праша.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И додека по крајот на бомбардирањето луѓето трчаа како муви без глава на сите страни, не знаејќи што да преземат, таткото на Алегра стоеше како закопан в место и гледаше во синагогата од која остана куп урнатини и се креваше облак од прав што го препокриваше човекот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)