Навидум лежарина, игрива, спонтана и крајно едноставна, но интимна и лирска топла, на моменти драматична и грчевита, наративната постапка на Прокопиев во оваа книга (повеќе од кога и да е порано) е во функција на полнотата на животот, „овде“ и „сега“, „секаде“ и „секогаш“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
2. Борхесов шинел Творечката постапка на Александар Прокопиев веќе повеќекратно е доведувана во врска со „александризмот“ или, метафорички кажано, со синтагмата „Борхесов шинел“, во смисла на постмодернистичкиот манир од борхесовски тип, чија поетика подразбира: ерудиција, фрагментираност, колажна техника, алинеарна нарација, полифонија, интертекстуални игри, реторички стратегии на писмото...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)