Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Но, и овој пат тој не се задржува 93 во фабриката повеќе од еден ден.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, уште истиот ден му е врачено решение со кое е пратен на повторен вонреден одмор со траење од еден месец – мерка која во моментот на пишување на овој текст сѐ уште е во сила.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во моментот на планирањето на иднината, во кабинетите на Партијата, козите слегуваат во главниот град: оваа бела пацифистичка инвазија ги вознемирува и шармира духовите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Овој човек, вака слаб и жилав, триесет и две години стар, нехранет со силна храна, или пак слаб заради работата што ја работи, се нафаќа да се фати за гуша со оваа голема работа на копањето на бунарот, да слезе долу и да ја најде жилата на која јас веќе толку многу мислев и веќе повеќепати го доживеав моментот на појавувањето на водата, иако копањето не беше ни почнато.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Време беше да ѝ пишам на Агна. Впрочем, јас одамна се подготвував, очекувајќи го големиот момент на завршувањето на водоводот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

А сепак, на крајот од краиштата, останува и претпоставката дека бил „фрлен скраја...“, како што пишува Нико Кочо, зашто во моментот на неговата смрт голема била омразата и желбата на селаните за некој вид линчување“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Што да кажам, како се чувствував во тој момент на откривањето на кутијата? Јас, значи, еве, имам длабоки корени.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во моментот на носењето на одлуката не можеш да знаеш дали е таа правилна или не, дали си згрешил или не, затоа што во тој момент не ги знаеш последиците во иднината, ниту, пак, можеш да го вратиш времето во минатото за да ја промениш одлуката.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

ТЕМЈАНА: Маноиле! (Паѓа на канабето и плаче.) Во тој момент на вратата се појавува Димо, баба Ленка и Вета.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Овој должник и зајмодавец треба одамна да се бркаа за тие сто лева, дадени сигурно во момент на душевно умилување, при некоја заедничка пијанка.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Доста бре ти таму, - се лути Боце дека го прекина баш во еден момент на најубедлива тржественост.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Од моментот на раѓање - кога бебето од камено време се соочува со мајката од дваесеттиот век - детето се подложува на тие сили на насилство наречени љубов, како што биле подложени и нивните родители, а пред тоа - родителите на нивните родители. okno.mk | Margina #22 [1995] 29

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Момент на вистината. Моронодебилен квиз за разголување на својата погана душа за пишливи пари на кој шансите да ги добиеш се 1%, а шансите да ти фаќа сеир целото маало се 99%.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Димензиите на моментот се сосем различни, така на пример, моментот на создавањето на светот во Библијата трае шест (човечки ли? Божји ли? земни ли?) дена, сосем на ист начин како што објективно не се точни изразите: „еден човечки век“ - кој не трае стотина свртувања на Земјата околу Сонцето; - „уф, колку беше долг денот” - кој не потраја подолго од пропишаните 24 часа и цела низа останати изрази и фразеологизми, сврзани со индивидуалните сфаќања на времето.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Значи магепсаноста е само прашање на времето - буквално; тоа е минлив момент. = Момент = М. претставува разлика меѓу (најчесто) синхронизираниот тек на праволиниското (космичко, „научно“, објективно и.т.н.) време: допирна „точка“ („точка“ во наводници, затоа што најчесто моментот на бездимензионална точка од геометријата) на тангентата на првото време со кружницата на второто време.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оваа рамнодушност кон конфесијата ќе биде на некој начин ратификувана во моментот на националната независност на Албанија во 1912 година, кога новата држава одлучува ниедна религија да не биде прогласена за „службена“.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Нели, со многу тажно лице се стори шегата со која Синесие кројачот во момент на веселост го беше довел Васе Пегланиот во градината на поругата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Тоа е тешко, велам. И минатиот пат инсистиравте на тој ваш редослед па видовте колкави беа недоразбирањата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас сум уверен дека ќе ви понудам појасна слика на настанот ако дозволите да го сторам тоа според дотокот на сеќавањата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Ах, не знам. Најдобро е да бидат по оној друг редослед, како во моментот на случувањето. А во тоа ќе ви помагаат како и досега моите потпрашања", настојува тој.“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Немате слушнато за Иван? Додека не тргна в училиште го викав Ване.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И јас имав син. Замина една зимска вечер и веќе не се врати.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа што таа мина низ измачување и длабока болка се исплатуваше само за ова што го доживеа во овој момент на надоместок.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Отец Стефан Писмородецот е смерен христијанин, отец пречесен, како сите дванаесет што сте на дворецот; и ништо друго освен видение лажно, во момент на слабост, не може да му се префрли; но тоа со сите нас е така.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тоа беше момент на широчина на духот, момент на искрено отварање на Еразмо кон Ирена: како цветовите кога се отвараат пред благиот отсјај на сончевиот нектар што се разлева низ дамарите; како школките кога се отвараат пред налетот на искрите на внатрешните бисери!

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Но ние всушност ги потпишуваме! И ја воведуваме формата на колективно авторство.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во денешниот момент на (македонското) новинарство кадешто лаже кој стигне, кадешто моралната одговорност во најдобар случај е мисловна именка, и кадешто мошне често ни за највулгарните и најприземни навреди не може да се добие ни минимален отчет, навистина е во ред прашањето зошто, кога веќе се залагаме за промена на состојбата, не потпишуваме одредени свои текстови.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Стариот Тиријц, чија жед по жена и во стотата била подеднаква на онаа кај вжештениот младич, јаделе месо (секако вкусно зачинето) токму од таков змиски мажјак, отепан во момент на најжестока јарост.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Гранките на дрвјата висеа испокршени како громови да удриле во дрвјата.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Под урнатините на плевните скапуваа отепани добичиња, а под чатиите на куќите - сета покуќнина што се нашла во моментот на уривањето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Токму во тој момент на нив удри четата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Но не го уби заради тоа што беше лошо, бесно, напротив кон него беше кротко, мирно и послушно, ами го отепа во еден момент на афект, кога тоа ја откопа главата од неговата жена која тој ја убил скришум и ја закопал во градината пред куќата.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Потоа дојде една непријатност и тој ја зема штичката обвиткана со памук, ја бутна под повредениот прст, сето тоа го врза со завој, размислувајќи дека овој прст поради скок преку некаква дупка или поради некој нездогледан корен, поради охолост или лекомисленост - накратко, дека, се чини, е скршен во длабока врска со текот на овој живот и со судбината, а тој сега мора да се грижи за него како за некој што е далеку или избегал, па наслушна во длабочината, каде што како во некаков момент на болка се слушна уште некој глас. Маргина 36 57

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Среќни двете за моментот на тотална слобода, радосно, со смеење и скоро со трчање се упатија кон Широк Сокак. Веќе беше квечерина.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Бастилја на револуциите и умирањата, по големите моменти на историјата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Овде постои и Триумфалната капија за победниците и поразените.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во еден таков момент на налет на дефетизам, кој ги опфати двајцата, Климент го цитирал моќниот владетел Шарл де Гол, кој во една пригода му рекол на уште помоќниот Сталин: На крајот, сепак, смртта победува!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ќе ја силува и ќе и го пресече гркланот во моментот на климакс.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И таа го имала својот момент на цутење, од можеби една година, со убавина на дива роза, потоа брзо се раскрупнела како оплодена овошка, па отврднала, кожата ѝ станала црвена и груба, а потоа нејзиниот живот се претворил во перење, чистење, крпење, готвење, метење, бришење прав, шиење, перење најнапред за децата, потоа за внучињата, и сѐ така без прекин повеќе од триесет години.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Изгледа дека биле замешани во нови заговори уште од првиот момент на ослободувањето.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа беше рефрен што се слушаше често во моменти на преголеми емоции.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А еднаш - Винстон не можеше да се сети дали тоа се случи додека спиеше под дејство на дрога, или во нормален сон, или пак во момент на будност - еден глас му шепна на увото „ не грижи се, Винстоне, ти си под моја заштита.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Моментот на црната паника веќе беше полузаборавен.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури ни во моментот на смртта не можеме да дозволиме никакво скршнување.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во еден момент на разум Винстон забележа дека и тој вика заедно со другите и дека жестоко удира со петицата по ногата од својот стол.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„ Се сеќаваш ли“, рече О'Брајан, „ на моментот на паника што ти се јавуваше на сон ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И во моментите на вистинска радост и среќа, во нас останува една трошка осама, самотија, која доколку и за миг ја посетиме, го облева нашето битие и омјазот наш, го добива мртвилото на затворените очи.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Колку ме потсетуваше во тие моменти на Борко!

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ги памтиш само моментите на среќа, љубов, задоволство, радост...

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Инаку, како општо правило се востанови дека кај сторена неправилност за прв пат, забраната трае „до моментот на отстранување на неправилностите“, а кај непочитувањето на работното време – само седум дена, што е прилично малку.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Моментот на стекнување својство на правно лице на овие асоцијации точно се прецизира со четвртата измена и дополнување на ЗРО (2005), од октомври 2009.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тоа излезе од проста причина што требаше некој настан да се врзе за некоја личност и јас ги зедов оние имиња што ми паднаа во моментот на памет.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во ваквите непријатни, тешки па дури и несреќни моменти на кого му е најпотребно нашето внимание и грижа, ако не на потчинетиот?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Вакви правеше само Катерина вампирката во моменти на длабока емотивна инспирација!

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

МАЛИОТ: Јади куре Куратово! Пауза.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Толку е вистинска а истовремено и толку жестока, без секојдневните шминки со кои толку умешно ја нагрдуваме.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Неговото стражараење траеше од моментот на будењето па сѐ до првиот мрак.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Значи наеднаш почнав да го уверувам пријателот Господ дека сѐ она што сум го рекол пред малку сѐ тоа ти се чисти лајна, се разбира во колку постојат такви: ем чисти, ем лајненца.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Затоа во еден момент на просветеление се обидов да се измолкнам од оваа моја дивоградба; но навистина не бев сигурен колку држеше вода она подоцнежно настојување да го каширам тоа што го бев веќе извалкал.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Мислам дека би било и одвишно овде да тврдам дека нашата живеачка ми се чини многу поприродна во моментите на нејзината разголеност.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Полесно е да внимаваш на една пеперуга одошто на стадо овци - го бодреше Загорка.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Толку се занесе во таа борба со сатаната, кутриот, што во момент на слабост или на лутина, и тоа среде олтарот го изусти и она што никогаш во друг случај не би го изустил за сметка на оној во кого најдлабоко веруваше, ја раздра по сета должина мантијата и ја фрли од себе а потоа, онака разгаштен, се упати кон надојдената река и повеќе не се врати.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Нели на Босилка ѝ помогнал да ѝ се допадне она што во еден момент на неразумност посакала да ѝ се случи.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Во моментот на исчезнување на империите, останува само простиот избор: или националните идентитети ќе се зачува под услов на признавање на Другиот, или границите одново ќе се нацртаат на тој начин што Другиот ќе биде одбиен или исклучен, или пак луѓето ќе им се вратат на етничките дефиниции што важеле пред настанувањето на империите.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Одовде Хичкок на површината е непримерено „полесен” од Грин, во темелите е определен за јансенистичката визија на човекот како битие кај кое секој момент на човечноста лесно се сменува со опсцената травестија на расипаноста...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Зборувајќи за моментот на современото млеко: на собна температура тоа се менува, се скиселува итн., а потоа ново шише итн., освен ако не се одвои од својата промена со претворање во прав или со ладење (што е начин за успорување на неговата живост).

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ако се откажам од нас, ќе се откажам и од себе...