молк (имн.) - го (зам.)

Долгиот молк го прекина Циљка, којa замислено и исплашено тивко прозбори: - Знаеш, мајко, пред петнаесетина дена во нашата чета донесоа осум млади партизани. Речиси деца.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
За миг затвораме очи и под клепките ја гледаме таа огромна толпа од жени и старци застанати на оваа угорнинка и со молк сподавен во липање не испраќаат... а во ушите ни одекнуваат нивните молитви и во молк го слушаме нивното сподавено плачење и липање...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во примракот стигнаа камиони и не однесоа... Во молк го напуштаме Трстеник.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Прекинувам, молчам и во молкот го слушам одговорот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во молк го ислушав раскажувањето на сега осумдесетгодишната и некогашна партизанка на ДАГ, која неочекувано, со горчина во гласот, ме праша: - Како ли да го наречеме тоа време на кое често му се навраќаме во нашите спомени?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ти Воин зол со молњи во белките што негде под срцето на оваа црна страдница добрината ја закопа, на овој брег што својот молк го посади а крик израсте; Ќе извикам безгласно ако е вик молчењето Воинот загина, тој злочест Воин, Житијата само останаа….
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тишината и мачниот молк го прекина sвонењето на полскиот телефон.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)