Вечерва на езерскиот брег пелистерките молики ним им шумолат на француски нешто за топењето злато од жешките спомени, за воздишките по секоја прочитана книга и за заблазот што сосема случајно им го фрли еден поет среде нивната прошетка.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)