До нас има мала санка, покриена со светло-црвен шајак. – Да се спуштиме, Надежда Петровна! – ја молам јас. – Само веднаш! Верувајте, ќе останеме здрави и живи!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ведро, зимско пладне... Студено е, камен пука, и на Надењка, што ме држи подрака, ѝ се нафатил сребрен скреж по кадриците на косата и по мовта над горната усна.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)