Изгледаше како обата брега да исфрлиле еден спрема друг по еден пенлив млаз вода и кога тие два млаза се судриле, составиле лак и така останале за еден миг, реејќи над бездната.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Целиот фрлач во еден млаз се празни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од Вишеград и од Рогатица доаѓаа граѓани и му се восхитуваа, жалејќи дека тој се наоѓа во таа пустелија и дивина, а не во нивната касаба. – Требаше да се роди везир! – им одговараа жителите на Жепа и удираа со дланката по камената ограда која беше права со остри рабови како да беше изделкана од сирење, а не од камен пресечена.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Другите две родилки ги вперија очите во бујните гради на Рада, а од нив во млазеви се цедеше животната белина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)