Еретичната мисла ќе остане неказнета, неотповиклива, надвор од нивниот дофат засекогаш.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Целата клима на мислата ќе биде поинаква.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Само Полицијата на мислите ќе прочита што напишал тој, пред да го избрише од постоењето и од сеќавањето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Како што сега мене ми е потребно да имам некого околу себе, да најдам некого кому овие свои мисли ќе му ги соопштам, со кого ќе ги разменам и ќе ги проверам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Оваа мисла ќе го обележи и индустриско време, материјалниот прогрес.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Дури и Декарт во своите познати Медитации ќе ја илустрира метафората на прогресот пишувајќи дека човек не треба да прифати да скита во една гора и дека единствениот пат да го најде излезот е да оди по една права линија, без оглед на пречките.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И црната мисла ќе потоне во спокојот...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Во таквите моменти, одамна имам забележано, зборовите се во состојба да го заобиколат својот вистински господар, дури и здравата мисла ќе ја заобиколат, и ќе бувнат сосема случајно на несоответно место.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
За здравје и за добра мисла ќе ни даде од ракијата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)