Макар што размислувањето не му беше упатено на Сокола Мечевски, тој направи обид да одговори, но еланот на Татковата мисла продолжи: - Зар секој од нас, на Балканот, колега, во суштината, во своите архетипски корени, не носи две и повеќе религии, често прелеани една во друга, со верници кои, понекогаш, им се подоследни на обичаите и на верувањата од првата вера, од праверата, отколку на оние од втората, од третата?
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
- Мило ми е, - рече старецот, а во своите мисли продолжи: „ А што знаеш ти, градски човеку, за жетвите, за жржта, за српот, за лукот и оцетот, најубавата жетварска храна“.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А.А. охрабрен од својата мисла продолжи: - Нашата славна партија ништо не препушта на случајот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)