мирис (имн.) - во (предл.)

На својот пат луѓето бегале од шуми, од голите ридишта не демнеле лутооки арамии со кисел мирис во брадите; неголеми простори на запрложен македонски даб, засолништа на лисици и црногрби свињи, камен и неплодна иловица - патем тоа ги чекало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зашто, тогаш, и резенките на мракот лилаво се испарувале не можејќи да најдат засолниште во корењата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како да заспаа моите тревки туѓа магија им ја украде моќта твојот мирис во стебленцата кревки претскажав дека ќе те донесе ноќта знаев: сѐ ќе изгубам, но ќе љубам.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А луѓето ги затвораа вратите и прозорците да не им влегува тој грозен мирис во куќите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
На околу повеа и се разлеа опојувачки мирис во кој потона воздухот, а ние со затворени очи го вдишувавме до ненаситка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)