место (имн.) - на (предл.)

Графички сложениот систем на писмо, создаден од Кирил, му го отстапува местото на другиот систем на писмо, графички поедноставен и поусовршен вид на старословенско писмо, наречен кирилица, со геометриски едноставна форма на букви, која се базира врз графиката на грчкото унцијално писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Широкото филолошко образование на Константин, неговата лингвистичка ерудиција ги разјаснува оние врски што глаголицата ги има со грчкиот систем на писмо и со низа источни системи на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Највозвишената глетка што се издига над политичките превирања последниве години - изразот „возвишен“ треба да се сфати во најстриктна кантовска смисла - без сомневање е посебната слика од времето на насилното уривање на Чаушеску во Романија: побунетите мавтаат со знаме од коешто е исечена црвената петокрака, симболот на комунизмот, така што на местото на симболот кој го претставува самиот организациски принцип на националниот живот немаше ништо освен дупка во средината. Маргина 37 9 Маргина
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Доставувањето до адвокат може да се изврши и со предавање на писменото на лицето кое извршува какви било работи во неговата адвокатска канцеларија (чл. 134, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
1 Leges suum ligant latorem. Законот го обврзува и својот доносител!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
7.  Адвокатот може да го заменува адвокатски стручен соработник со положен правосуден испит, кој има засновано работен однос кај него – само пред суд од прв степен, за спорови чија вредност не надминува 1.000.000 МКД, и тоа со согласност на странката (чл. 86, ст.3 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како повреда при работа се сметаше и повредата причинета на опишаниот начин што осигуреникот ќе ја претрпи на редовниот пат од станот до местото на работата или обратно, на патот преземен заради извршување на работни задачи и на патот преземен заради стапување на работа, доаѓање на работа од одмор или отсуство прекинато по налог на работодавецот, како и користење право на преквалификација, доквалификација или вработување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
8.  Извршителот за преземање на извршените дејствија наплаќа награда и надоместок на трошоците според: 1) цена за администрирање; 2) цена на извршните дејствија и 3) награда на извршителот за извршените дејствија (чл. 2, ИТ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Цената на извршните дејствија извршителот ја определува според видот, обемот и времетраењето на извршувањето на извршните дејствија и местото на нивното извршување согласно Табела 2 од оваа Тарифа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работникот Б. Н. (сега 30-годишен) живее во мало гратче од Источна Македонија, а е вработен во Министерството за внатрешни работи на РМ – Гранична полиција, на локација која се наоѓа над 100 километри од неговото место на живеење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Преостаната работна способност постои кога осигуреникот, кај кого е утврдено намалување на работната способност, може да работи најмалку со половина од полното работно време на работното место на кое работел пред настанувањето на инвалидноста или може да работи полно работно време на друго работно место – со или без преквалификација или доквалификација (поранешен чл. 42, ЗПИО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доставувањето се врши секој ден од 6,00 до 21,00 часот во домот или на работно место на лицето до кое треба да се изврши доставувањето или во судот кога тоа лице ќе се затече таму или на кое било друго место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Закупецот е должен да ја плаќа закупнината во роковите определени со договорот или со закон, а во недостиг на договор и закон, како што е вообичаено во местото каде што предметот му е предаден на закупецот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4.  Намалена работна способност постои кога осигуреникот, со нормален работен напор што не ја загрозува неговата здравствена состојба – повеќе не може, со полно работно време, да работи на работното место според кое се оценува инвалидноста (поранешен чл. 41, ЗПИО кој тогаш беше во сила).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако поинаку не е договорено или во местото на предавањето на предметот вообичаено, закупнината се плаќа полугодишно кога предметот е даден под закуп за една или повеќе години, а ако е даден за покусо време, тогаш по истекот на тоа време (чл. 586, ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Па така, како повреда при работа се сметаше повредата на осигуреникот причинета со непос­ редно и краткотрајно механичко, физичко или хемиско дејство, како и повредата причинета со нагли промени на положбата на телото, ненадејно оптоварување на телото или со други промени на физиолошката состојба на организмот – ако таквата повреда причински е врзана со вршењето на работите на работното место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А порано, пред доаѓањето на директорската позиција, таа работеше на работни места и позиции соодветни на нејзиното образование: како референт, технички секретар и архивар (кога имаше средно гимназиско образование), потоа стручен соработник (кога веќе имаше звање дипломиран правник) и, на крај, раководител на Секторот за извршно-управно и финансово работење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Новото работно место на кое е прераспределена е референт за прием и отпуст на осудени и притворени лица, матична евиденција и статистика – а, само по себе, подразбира 73 непосредно вршење на административна работа при внесување и изнесување осудени лица во и од КПУЗ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Чанга тие денови читаше книги за козите во светот, за да може да ѝ го најде вистинското место на домашната балканска коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со оваа нова градба, како и со блискиот Дом на Армијата, изграден на местото на една џамија во форма на бурма и позната како Бурмали–џамија, спроти зданието на големата банка, со зданието на големата железничка станица, една од најубавите на Балканот во речиси ориенталната касаба, се наѕираше моќта на новата држава.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Легендата му го отстапува местото на митот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Првото изненадување, и стравот потоа, ѝ отстапија место на радоста дека, ете, најпосле, маказарчани се тука и ја даваат својата поддршка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас станав, веќе окрепнат, и појдов на местото на бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На местото на старото црквиче тргна да се гради новата и тоа траеше неколку години.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не знам колку има значење, но гледам дека не е и без никакво значење што потекнуваш од онаа страна на реката, од местото на познатите крвави гумниња на кои со години вршеле твоите Кочови предци?“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И така, откако ги погодив сите раскопани сегменти на асфалтот (бидејќи, знаете во Скопје не се градеше волку ни после земјотресот, и нееее, не ми беше намерата со ова да го пофалам сегашниот градоначалник), по синдромот на Кнез Мишкин, кога пазите нешто да не нацапате, неизбежно го нацапувате, или да ја преформулирам реченицава за да звучи пооптимистички: ... и така, испречувајќи им се на патот на неколку веќепостоечки вирчиња со вода или можеби беше масло од автомобили, не знам, кои одамна си беа заземале место на паркингот пред канцеларијата, конечно, стигнав на работа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Местото на сликарите - боеми во Париз е Монмартр. И не се излагав.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Огромна е железничката станица која зафаќа доминантно место на „Монпарнас“ и која со својата својстсвена современа архитектура многу се разликува од старовременскиот амбиент.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Секако на патот од спутникот до електронскиот мозок ќе ве сопрат и други занимливости, особено модната ревија „вреќата“ и „трапезот“ им го отстапиле местото на фустаните до над колената, на она што пред десетина години беше во мода, како и атомиумот и сѐ што е пред вас ново.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се движевме во правец на пограничното место на Чешка - Теплице.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Големиот метеж што настана на тоа имагинарно место на општествено средиште ги открива најдлабоките слоеви на кризата во која се наоѓа хрватското општество.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа како да си дете оставено надвор во најтемната ноќ”.  Така, на посигурно место на островот замина и семејството на рабинот Елеазар Корео.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој ден му соопштија дека се враќа во Солун, на своето место на главен рабин и на местото на претседател на Советот на заедницата на неговите верници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Постоеше можност некој да ги открие засолнатите и само еден таков случај можеше да ја уништи целата операција.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пред очите му прпелка сив гулаб кренат во рацете на свештеникот на Храмот и подготвен за жртвување, потоа пред очите му се појавува и самиот жртвеник на кој се принесуваат крвните дарови кон Бога од жртвените животни од кралот, од свештениците, од великодојстојниците и од бројниот народ кој во оваа камена градба виде исполнување на молитвите на генерациите од неговите излачени претходници, виде дом на Бога чиешто место на постоење го селеше со себе во своите долги номадски талкања по широките простори од Африка до Блискиот Исток, и конечно на канаанската земја и таму виде и дом за себе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јас бев ревносен учесник во неа и во мојата екипа го земав секогаш местото на десен халф.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Белиот му избрал место на својот крал. - Шах, - вели мајсторот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Значи, надворешната полова информација, психичкиот момент или чувствувањето се така веќе она Нешто, што хемоелектрично во мозокот го зафаќа местото на центарот за полово уживање, а надразбата што ја нарекуваме сексуална е онаа суштина што е означена како сексуално надразлив супстрат.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Да се биде“ и кога „никој не ме гледа“ е местото на светотот прибежиште во кое поетот го „кове“ заговорот кон своите ненапишани песни.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
- Да, мили мои. Подобро сум. Повелете, има место на креветов.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тишина претходи а потоа со мојот мајчин јазик сраснат за мене како близнак заедно ќе ја паметиме оваа светлина - нашето место на раѓање.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во пределот меѓу два збора, во преминот од едниот до другиот е крајот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Она за што размислуваме како за највнатрешни простори и места на телото - вагината, желудникот, цревата - всушност се џебови на кон навнатре свитканиот надворешен свет. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 10
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Од времето на светската библиотека до дваесеттиот век Александрија е повластено место на книжевната имагинација, топос на тнр. александриски стил.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Не, тој Прокоп до вчера уште башмајстор, сега подаде рака за корка леб и за малку место на чергата крај огинот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се обидуваше да мисли на нешто убаво, се мачеше да намами пред очите некои весели слики од одминатото, сончево лето, да ја довика зелената боја на шумите и полјаните, да ги почувствува миризбите на зрелото лето, да ги долови ѕвонежите на стадата прснати по падинките, но тие толку привлечни, толку пожелни слики, само се стрелнуваат низ неговата свест, отстапувајќи им место на мрачните грижи, на тешката неизвесност.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Можеби би можеле да го опишете и начинот на кој разни личности ќе му пристапат на лешот кога ќе биде пронајден, или местото на злосторството, или двете.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Како сведок на телесните и душевни предавања се појавува самиот Готвач, со приказната која воајерски патува по деловите на нивните тела, набројувајќи ги местата на средбите и телесните допири.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Одредена терминолошка недоследност забележуваме при дефинирањето на установата како „деловна единица“, посебно ако се знае дека под овој поим се смета постојано место на активност преку кое или во кое се врши, целосно или делумно, стопанска дејност, како составен дел од одредено правно лице.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Беше избришана одредбата дека инспекторот на трудот на сторителот на прекршокот му врачува покана за плаќање на глобата на местото на прекршокот (чл. 41 од ЗИДЗРО/септ.10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Со овој закон се уредуваат правата, обврските и одговорностите на работодавачите и вработените во врска со спречување на психичко и полово вознемирување на работното место и местото на работа, мерките и постапката за заштита од вознемирување на работно место, како и другите прашања кои се однесуваат на спречувањето и заштитата од вознемирување на работно место или т.н. мобинг.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Брезничани просто зинаа во него. Се подадоа некои кон него дури и потстанувајќи од местата на гредата со начулени уши.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Внимателно ќе гледаш во водата додека се возиме крај реката и ќе чекаш да почувствуваш кое е тоа место на кое треба да застанеме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но она што ми остави пламенче надеж во душата дека сепак не сум ја прекинал папочната врска со Него беше тоа што додека го слушнав Филозофот како го растолмачува записот со логотетот, забележав дека уката таа подобна сосем е на уката моја на создавање на едно цело од многу здробени нешта, на камчиња подредување, на мозаик сочинување, и преподавање сказанија, што сѐ заедно еднакво е на плетењето мрежа пајакова: сѐ на свое место, сѐ во свое време, оти секое нешто си има свое време и место на лицето од земјата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога ми покажуваше таму, на Тумбата, каде точно сака да биде нејзиниот вечен дом, таа дури ни не праша што мислам јас за нејзиниот избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сетив дека тој миг беше проследен од секавицата на задоволството што помина по нејзиното лице; а ваквото чувствување на моментот беше означено и со успорувањето на нејзиниот чекор кој и без тоа беше прилично бавен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со право може да се нарече стажарско место на нејзината желба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, мајка ми го крена показалецот и покажа кон височинката! Кон тумбата. Кон местото на нејзиниот избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еден вид набљудувачница свртена кон животот што веќе протекол.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му објаснив на Даскалов дека и местото на кое ќе ја погребеме, мајка ми самата си го избра.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Митре и Коте го фатиле челното место на огништето и поднавалени на перници пушат; жените нешто си прикажуваат меѓу себе.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сепак, јасно и неспорно е дека нешто се сменило во текот на дваесеттиот век. Родовата инверзија морала да ѝ направи место на една нова категорија: „хомосексуалноста“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сепак, за да се опише како геј- мажите градат однос кон сексот и родовите улоги, како гледаат на жените, на местото на женственоста во машките геј- културни практики, сепак, значи сосредоточување кон ставовите на геј- мажите за жените, а не кон самите жени ниту кон нивниот светоглед и нивните интереси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Измешаните насилство, сентименталност, лажност и театралност на емоциите што се во средето на конфликтот го претвораат семејството во постојано место на мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Куќата беше на местото на театаров. Оттаму мојата склоност кон глумата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
На местото на семкарата карши Градежен сега има фонтани, а порано печени костени и сокчиња од сируп со сода секогаш земавме различни за да си делиме.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Паметиш, му велам, кога поминавме еднаш покрај местото на стрелањето, како се одделија неколку наши и набраа полско цвеќе и го растурија таму?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Честопати ги слушав имињата на местата на нивното ранување – Копанче, Горуша, Бел Камен, Аљавица, Чарно...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во тефтерите одново нѐ запишуваа по име и презиме и по место на раѓање.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Многупати бевме пишувани во тефтери и нас не само што не имаа забележано со име и презиме и место на раѓање, туку и со број на дадени овци и кози, коњи, телиња, волови, крави, кокошки, покривачи, веленциња, чорапи, фанели, столови, лажици, ножеви и виљушки, денови поминати на копање ровови и градење бункери, носење камења и трупци на врв планина, пренесени ранети, одземени чеда големи и мали, загинати и ранети, живи и сакати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Низ книгите ги откривавме и нејзините сликари, Карпачо и Белини, Џорџоне и Лото, Тицијан и Веронезе, Тинторето и Тиеполо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше и Ное, оној кој пред Потопот го беше собрал во кофчегот своето семејство, „и сите ѕверови според родот нивни, и добитокот според неговиот род, и сите гадови, што се влечеа по земјата, според нивниот род, и сѐ што лета, според родот негов, птиците сите и сѐ што има криља“; само за нас четирите немаше место на списокот на нашиот брат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ќе забележеше дека не можам да го следам во она што ми го кажуваше, правеше еден гест кој ни беше како поздрав, а и како знак да ја смениме темата за која разговаравме: со врвот на показалцот ми го допираше челото, па врвот на носот, па усните, и започнувавме да зборуваме за нашите мечтаења – посакувавме да заминеме за Венеција, само тој и јас, Венеција, која во копнежот по нашето заедничко постоење во тој град трепереше онака како што замислувавме дека трепери Месечината во водата на венециските канали, Венеција, со архитектура налик на тантела, која видена во книгите за тој град, пред нас во нашите замисли постоеше пореално и посилно отколку пред очите на многумина од оние кои биле таму, Венеција, секогаш кога ќе ја споменевме, како во некоја игра си ги приближував поддланките, спојувајќи ги местата на пулсирачките жили од двете раце, ги извивав малку прстите, правејќи така гондола, и запловував со гондолата- раце по воздухот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше Едип, беше Каин, беше Ное, а во оние желби кои не сакаше да си ги признае посакуваше да биде пророк, и затоа им го одзеде Мојсеј на Евреите – самиот тој сакаше да биде единствен, ничиј, самороден, па таков си го претставуваше и оној што од луѓето беше прогласен за она што самиот тој, брат ми, сакаше да биде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дајте им место на милозливоста и на милоста. Озарете се.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога ја одвоив сенката своја, душаа своја и му ја ветив на Господа и ја пратив во селото Бродец, на планината Кара Дак, таму стана светлина, а тука стана темно, како што и прилега на гробно место на последен калуѓер и на друг смртен, кој ја пие водата и го јаде лебот донесен за калуѓерот од ноќвите на манастирот, од сенката на жена во црно облечена. Без лице.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Централното место на изложбата беше „Портретот на Непознатиот“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Последниве пак налагаат: Периферните наречја да му отстапат место на централното.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Народниот идеал се применува според историските прилики, и тоа што денеска било народен идеал - утре, по неговрто осаштествување, ќе му отстапи место на друг, за кој понапред малку се мислело.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како историчар, современик и учесник, Мисирков успеал, без вообичаената историска дистанца, прилично точно да го определи местото на овој процес и неговите основни координати во македонската национална историја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А бидејќи во автономна Македонија ќе нема место за пропагандите, тогаш Србите ќе треба да им отстапат место на Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа нашло одраз и во фонетиката и во морфологијата на јазикот во сп. „Вардар”, па затоа е дополнета и азбуката со уште една буква /a /, што ја употребува на местото на старата тврда носовка /?/, со факултативен изговор, според рефлексот во разните наши народни говори.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Членовите на британскиот музички состав, „Кошин“, за да настапат на отворањето на музички фестивал во Бања Лука, побарале од организаторот за време ручекот да им се сервира топла супа во која нема да мрда, ама јасно ќе се гледала опашка од вол, а питата што требала да има централно место на трпезата, морала да биде свинска.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Браќа, можеле да пиштат од утроба, браќа, бидете на моја страна, другиов Онисифор ќе е ваша измама додека е жив, и само темно се гледале бедни, можеби и болни од неспиење, браќа, само за еден Онисифор има место на овој пат, судете, осудувајте, бидете со мене и не ќе се покаете, и молчеле очајни како да ќе ги остават засекогаш на тоа место своите неутешни души.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако не му биле и потаму покриени очите со павлаката на ноќта што во далечина сѐ уште го влечела својот сив опаш, откако се прекрстил кон источната светлост Онисифор Проказник забележал дека Никола Влашки поцрнел, дошол некако испиен во лицето, со многу поостри брчки околу пропаднатите очи и отколку што можел да ги има по десет години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А јас, ете, верувам, рекол Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби ова е некоја нова чума што удира само на добиток. - Сеедно. Ќе печеме месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако Онисифор Мечкојад можел да е прв во тврдоглавоста, Онисифор Проказник стоел веднаш до него, да сраснат еден во друг, да се скаменат, да станат еден варовник од некогашни два живи облика, подоцна, многу подоцна да ги подлокува безнадежен дожд и да ги напукнува сурова жега.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин забележал дека треварот се влече безволно и тромаво под тежината на литата гуња, лапа утрена свежест со рибја уста и ги допира со криви прсти ребрата како да пребројува на нив апежи на полски пајаци-крвопијци или како да пребарува да не му се впијат в месо клобурчиња на сивозелени крлежи што останале по нагонска зајачка игра на местото на кое спиел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Војводите пак го целивале и му рекле дека мајсторите можат веќе без него, тој нека собере сѐ што може да застане на нога, старо и младо, машко и женско, на незаштитените места на гратчето да се постават камени појаси за одбрана.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Војводите го целивале и му праќале од своите трпези дебели овновски опаши и густо вино но тој, кашлајќи тешко, изблул од уста бели парченца дроб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Има такви места на човечката става во кои се собира зла крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Онисифор Проказник, со тага гледајќи го колењето на премаленото и збревтаво животно, заповеда да заземат место на чука од која ќе може да се гледа на сите страни и на која не ќе бидат изненадени со напад. Свенувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: Вие не грижете се. Вашата работа ќе биде само да ја претрчате далечината од местото на атентатот до пунктот каде што ќе Ве чека мојот човек.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Нека ве истовари на некое незабележливо место, далеку од местото на атентатот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Добро. Сега слушај ме. Утре ќе настојувате тој по никоја цена да не добие ориентација ниту за местото на атентатот, ниту пак за куќава.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Под изговор дека се чувате од луѓето на Ѓорчета, вие ќе треба да исплетете околу местото на атентатот таков лавиринт, што тој никогаш да не биде во состојба да се извлече од него без наша поддршка и помош.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Туѓите зборови самоуверено го имаа завземено местото на неговите.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Местото на велосипедот е во подрум.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Така, покрај бившиот Царски плоштад, на почетокот на Крешчатик, на местото на огромната шесткатница стои јагленисан костур.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во самиот град, исто така, постојат темелни дупки.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од тоа набргу се исплете приказната за најстариот комунист во нивното село, а внукот веќе беше регистриран како Сталинче и немаше никаква опасност Језекил да не го добие местото на бригадир на градежната бригада на Задругата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше само некаква подлипнатост и од неа дишењето стануваше потешко и носеше болни блажеви во слабините, како местото на здивот во градите да беше зафатено од нешто друго, од тоа чекорењето стануваше сосема тешко.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше една таква радост во него, што тоа сега разигруваше околу таа раштркана солца на подот, живо помрднувајќи со опавчето и кружејќи, без ниеден миг да ја одлепи муцката од тоа место на подот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш, еден по еден, тие пак настануваа како месечари и си ги зафаќаа своите места на прозорците, сите со по еден грч што ги правеше голи, стегаше од под очите и им ги дигаше тие делови од лицето нагоре, нагоре.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеше само уште да ги гледа сите оние букови трупци, наредени во карма до тезговиот, готови да го заземат местото на оној пред бичкијата, како и целата таа просторија да имаше стеганати вилици како него, застанат во нејзината средина, уште еден ненужен дел, отповеќен дел.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше тоа една чудесна игра и сѐ повеќе се доближуваше со неа она парче живот ѝ се радуваше на убавата ноќ, враќајќи ѝ ги на нејзината белина сите изгубени одблесоци, носејќи на местото на очајот една лесноумна весела разиграност, чиниш со некоја желба да помине со својот разигран заборав над крвавите траги.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И пак Претседателот, кој не можеше да го најде оној прост, едноставен потпирач во разговорите со него, оној човечки јазик за неколкуте недоградени павилјони на нивното здружно летувалиште, она дека градежната бригада ги доберуваше последните чкорки дрво, поминато под бичкија, оној толку разбирлив говор за работата, џбонаше нешто наоколу со мислите, рече нешто дури и за пролетаријатот, за авангардата и за местото на работното селанство во сето тоа, сѐ додека не се заплетка во своите високи реченици од весниците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Е, токму на спојот на двата звука, тука блиску до соколааната, беше зборното место на Радица, матурантка во Економското училиште, и Роска, ученичка во Чевларското училиште.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Матичарот навреме беше известен за промената на местото на венчавката. Сѐ друго остана исто.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се чудеа Роска и Радица како можеше секогаш да ги пронајде, иако честопати го менуваа местото на нивните средби.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во некоја населба која се наоѓа на местото на некој Аеродром.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И вака несетено поминуваше во една друга стварност во која сознанието им отстапуваше место на бладањата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За секого има место на оваа земја, само да е умен. Само улавите страдаат. - И ти...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стариот се помрдна и ми направи место на клупата, но не седнав, туку се потпрев на ѕидот и запалив цигара, за друштво.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И биди среќен ако има место на троседот што се пушта зашто секогаш има и полошо: на пример, отоман во кујна покрај шпоретот на кој цела ноќ се крчка на тивко сарма од кисел купус во тенџере за ајвар, дека сте едно семејство, ама имате деца како од две, нели!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А потоа ме молеше да напишам граматика на говорниот ми јазик, што требаше да му ја испратам во Виена, а некои грчишта и Албанци од околните места на отечеството, подбуцнати од други, несправедливо го наклеветија дека украл книги, а вистината е дека неколку наши соотечественици на драго срце му подарија неколку книги...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога Турците сопственици на чифлизи почнаа да си заминуваат од сета Пелагонија и од Потковицата и да се населуваат во градовите, тоа стана по бојот помеѓу орлите и штрковите кој во 1901-та започна на Алилово и се пренесе во Беговски Ловаѓе, односно тоа произлезе од страв од она опачно претсказание што го срочија христијаните по победата на штрковите над орлите, дека му е блиска пропаста на царството, жителите на Потковицата од своите бегови купуваа земја во близина на чифлизите или во дворните места на чифлизите и на новооткупената земја подигаа живеалишни куќи и се делеа на клонови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тоа законот изречно им го бранеше, па тие обележја место на кое кога-тогаш, се надеваа, ќе ја подигнат црквата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Евала, рече Мурад, направи благ наклон спрема Софронија и пак со рака го покани да седне на одреденото место на килимот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ниту еден од карваните со зајре, наменет за војската, цел не стигнуваше таму; уште од местото на тргнувањето бунтовниците ги преследува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Карванџиите ги убиваа, водата ја испуштаа од мешините, храната ја поганеа, коњите и оружјето ги пленеа, а војската, иако горе, на Чауле, гладна и жедна, не смееше да се симне долу, во полето, и да ги ограбува чифлизите; нивните стопани, Турци, имаа власт и над војската.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Персијскиот цар му прати на цар Александар, му вика: „Царје, ти честитам сега на теб, оти ти си цар на местото на татко ти и ти располагаш со твојот народ и затоа да станиш да дојдиш да те учам како да станиш цар“.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Каде дојде у годинте му праќа назад.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му правевме место на гостинот а тој, претпазливо спуштајќи го петлето на пушката, нѐ стеснува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само разбрав дека моите прсти, овие прсти, месје, остро се забоцуваат во топлото, драго место на Жаклин. Бев луд од болка. Тоа е сѐ што паметам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
За мене веќе нема место на земјава, ќе им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа оди напред, а јас мислам дека цела земја оди по неа. Погледот ѝ паѓа пред врвот од чевлињата. Им прави место на чекорите, на стапалките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И трга од цигарата, ги шири градите, ги полни со чад, му прави место на чадот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се повлекувам уште повеќе во аголот, го повлекувам потегот, може ли се да вратам назад, си велам, велам на глас, а го слушам ехото, екотот на забрзаната цивилизација што сложно ми вели: Не! Нема назад!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Им ѕиркам во дното на душата низ очи: сенката е магијата на квадратот, удира егзија некаков нов геометриски знак, изместени се местата на играчите, страните на светот, правилниот распоред на редовите, дијагоналите, коњите, војниците, идеалот на магичниот квадрат за четворица и воопшто направена е материјална дигресија, чисто предавство на знаковната интервербална комуникација со слика, збор и звук.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Извини, но морам да ти плеснам в лице дека си грозна, сега морам да бидам начисто со тоа дека работата е семејна, не си ти инаква иако се надевав дека си исклучок, момент кога сè она што боли престанува и ѝ го одстапува местото на лагодноста, пенливо дрдорење и тогаш се губиме зад аголот; гледаш, испадна уште полошо, се појавуваш како опачина на мојата надеж, цинично ми го трескаш прозорецот и остануваш таму, чекаш да ги навлечам чизмите, да го земам капутот и чадорот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сега ни е потребен уште само еден чекор за да го зацврстиме нашите заклучоци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
(Ibid, стр. 9): „Но, Египет најмалку е татковина на бесмислицата. Напротив, тој е едно од најраните места на кое се развивал човековиот ум...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Човекот не може да се буни против самиот себеси: своите уживатели на независноста тој ги подвргнува кон принудната едногласност која без било каков премин го зазема местото на туѓинската власт.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фактот дека Каменот на мудроста е изедначен со Duchamp и со Невестата, дека Duchamp е поистоветен со Меркур, дека coniunctio oppositorum на парот Брат- Сестра го дава Каменот на мудроста, дека местото на оваа таинствена трансмутација и спојување е умот - сето тоа наоѓа потврда во една кратка реченица од алхемискиот кодекс Artis auriferae: „Умот... е место на раѓањето на парот Брат- Сестра.“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се мачи да врати во сеќавањето скриено место на кое во детството видел голем клуч. Не може.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И во еден врел јулски петок, ден кога Алах име на поблизу на правоверните, Липа Рипс и Рубина Фаин како руски дворјанини под дипломатски имунитет, доаѓаат во близината на светото место на кое, заштитен од проверени азиски и европски гардисти, дел од низам џедит, нов ред во војската, стар осум децении,можеби од Курди, Сиријци и балкански потурченици со барутни срца в круг околу џамија во која се моли Абдул Хамид.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
На жеравите старата татковина им била кај Нил, место на кое во тоа време немало фараони и пирамиди.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За да не го урне во неврат, есенскиот ветар се притаил.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Празното место на прстот каде што го носела повеќе години прстенот, сега го чувствува непријатно, чудно, како прстот да ѝ е пресечен и затоа чувствува како на тоа место мажот ѝ ја боцка.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сопственикот добиваше визит-карта на Пансионот на која покрај адресата, стоеше и планот на Виена, улицата и местото на Пансионот заокружено со црвено тркалце.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Наредните денови по доаѓањето, Богдан започна да ја средува куќата, да ја чисти, да го брише правот и пајажината, да ги брише црнилата на прозорците за да влезе светлина, да ја осветли мрачноста внатре; го истружи подот и им го врати на штиците изгубениот изглед и сјај; ги вароса ѕидовите на собата и внесе свеж здив; го измачка со малтер ѕидот кај водарникот што го изела влагата; ги ископа оние влажни, позеленети флеки на некои места на ѕидовите што не ги покриваше и обелуваше варта и кои му личеа и го потсетуваа на земјата што ја врвел и повторно ги малтериса и вароса; ја подмачка вратата да не чкрипат резињата, ги дотера прозорците да се отвораат и затвораат; ги поправи федерите на креветот да не пропаѓаат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Макар што содржината на оваа дисертација десет години по нејзината одбрана во Париз, во неговата родна земја може лесно да го чини глава, според тајните домашни универзитетски рецензенти жедни за брза кариера и подготвени да му го заземат местото на можеби единствениот докторанд, во докторскиот труд на Климент Камилски вриело од „прозападните декадентни идеи во воспитувањето“ кои не биле во согласност со социјалистичкото воспитување на детето и доминирале просоветските идеи во времето на Информбирото во неговата земја!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Миризбата на печеното пиле и тестото на тикушот допре и до ноздрите на Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не само Татко туку и присутните блиски беа изненадени кога штом запре возот и вагонот со натпис Paris (Gare de Lyon) се најде на вообичаеното место на перонот, Климент Камилски со куферчето слезе од возот, со бегол поглед и поздрав со кимање на главата, се упати до соседниот вагон во кој беа трите сандаци со книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко цврсто веруваше дека ќе дојдат други времиња и луѓе, ослободени во толкувањето на минатото врз основа на митовите и легендите, ќе ја припитомат насилничката историја Времето брзо минуваше, а Татко и Камилски се чинеше дека сѐ повеќе се оддалечуваа од мисијата да го одредат местото на поимот курбан во листата на непожелните зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од авлијата веќе идеше миризбата на големата пита тикуш под врелиот сач околу кој стоеше Мајка вадејќи жарчиња од пепелта и ставајќи ги на голите места на врелиот метал.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значи, местото на таткото на детето кое му се жртвува на јаничарството го зазема императорот? коментира Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога Татко ќе ѝ откриеше место на новата книга во библиотеката и кога ќе ја прочиташе на начин којшто веруваше дека е единствениот, во нашата куќа настапуваше тивко, празнично настроение.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но сега Татко, неочекувано за Камилски, продолжи: Покрај персиските и арапските зборови коишто Османската Империја ги распространи низ Балканот како претставник на источната цивилизација, треба да се истакне и местото на лексичките елементи од грчко и од латинско потекло ширени од Турците како наследници на византиската цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еве, и суетата спласна, па стојам пред тебе и гол сум регрут додека чекам - дали е слободно уште она место на градилиштето за кое ми говореше?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Знаете ли што е со она место на планинското градилиште?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И рече: Оче Симеоне, од кај ќе почнеме сега, вака без место на жолтиот Нојов кораб со пијано кормило? * Почна како што заврши еднаш, одамна, пред аџилакот во смоларата - згрчен и в крчма, помеѓу дождалците неподвижни и невесели зарад неговата бескрвност и крв во очите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Крпите служат за бришење садови во кујна или им се оддава почесно место на ивицата од лавабото, стуткани за да не реметат со својата флекавост.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Токму преку тој процес на кинење концептуалната повеќезначност на модерното општество станува место на коешто се пишува нацијата”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Набрзо по враќањето во Берлин, умира на 6 јули 1959. George Grosz, 1917 (фрагмент од писмо) Јас со поглед потполно продирам и таа работа за мене се единствените емоции (треперлива возбуда, бучниот уличен фронт на хартија!, или, ах!, вртење на ѕвезденото небо над црвената глава, електрично место на сликата, ѕвонат телефони, породилни врисоци, додека челичните ножеви мирољубиво дремат во запурноста на џебовите на подведувачите - а исто така и лавиринти од огледала, нивната улична волшебна градина! каде што Кирка ги претвора луѓето во крмаци, комичен тиролски шешир со перце, или rumms-tumm-tidle-walk во Патепон, каде што слушателот се фаќа за уво и музика од грамофон, палми од лаѓите со коишто продолжуваш, или песни на штитовите, или златниот штит, коло од букви - а вински црвеното, ноќите што локаат вино, во кои месечината е блиску до инфекцијата и до запцуениот кочијаш и каде што во прашливиот подрум се случува убиство со давење), ох, емоциите на големите градови! George Grosz, 1924 За да достигнам до стилот којшто... ја одразува нескриената суровост и немилосрдност на моите објекти, ги проучував драстичните манифестации на уметничкиот нагон.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сметам дека дизајнот би можел да стане место на пресек на тие две струи.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Уште рано во пролетта (обично во почетокот на март) се поставува мадрагата (од провансалскиот збор madrago), систем од мрежи на неколку ката во вид на стапица, која како далјаните при ловот на јагулите, ги води рибите во безизлезниот лавиринт, во комората на смртта каде што потем се одвива крвожедната матанѕа... невидениот масакр на јатото туни...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Идната пролет на местото на искорнатиот фикус забележи како растат мали палмички, а покрај палмата мали фикуси...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ние, највисоките дипломатски претставници од стотина земји се упатуваме кон местото на големиот медитерански масакр матанѕа кој трае веќе илјада години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И еден ден Раиз целосно го исекол фикусот, го раздели засекогаш од палмата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бидејќи бевме канети за кумови, имавме почесно место на масата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Винстон, мајка му и татко му си најдоа место на подот, а покрај нив на една клупа еден до друг седеа старец и старица.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А некој што седеше од едната страна од него рече додека тој минуваше: „ Ќе се сретнеме на место на кое нема темнина“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не беше сигурен дали е тоа гласот на О'Брајан; но беше истиот оној глас што му беше рекол „ ќе се сретнеме на место на кое никогаш нема мрак“, во оној другиот сон, од пред седум години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не постоеше друго место на кое можеше да биде повеќе сигурен дека телекраните непрекинато посматраат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му го кажа името на едно место на кое ќе можат да се сретнат по работа, по четири дена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во почетокот му беше потребен голем напор да не гледа во него, но гладот сега и беше отстапил место на жедта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во мислите се движеше од едно место на друго и се обидуваше, според чувството во телото, да утврди дали е нацуцулен високо во воздухот, или пак е закопан длабоко под земјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тркалезните монголски лица им отстапија место на лица од поевропски тип, извалкани, брадосани и испиени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И со бомбардираните места од кои прав од малтер се виореше во воздухот, а трње стрчеше над купиштата отпадоци; и со местата на кои бомбите беа расчистиле поголеми парцели и на кои никнеа сиротински колонии од дрвени живеалишта како кокошарници ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Океанијо ова е за тебе“ ѝ отстапи место на полесна музика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сите сакаат да имаат некое место на кое ќе можат повремено да бидат сами.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тргна божем случајно кон неа, барајќи со очите место на некоја од масите зад неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше вечери кога тие ќе стигнеа на местото на состанокот и мораа да се разминат без ниту еден знак, затоа што од зад аголот токму тогаш ќе се појавеше некоја патрола или некој хеликоптер ќе им забрчеше над главите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Соопштението од Министерството за изобилство заврши со нов сигнал на труба, а потоа и отстапи место на воената музика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред неколку дена во Истражниот затвор разбрав дека Ниротакис Алимакопулос развил плантажа и отворил фабрика за преработка на јужно овошје на Крит, а Андон Клековски бил назначен за началник на Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, на местото на Крумета Волнаровски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Рацете на Круме Волнаровски му беа залепени со дланките и спуштени меѓу колениците (имав впечаток дека рацете му беа во силен стисок меѓу колениците, за што тој, најверојатно, не беше свесен), а главата му висеше напред така што од мојата страна можев да му го гледам само левиот образ и дел од темето во сиви нијанси како лишај на кутнато дрво.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Работното место на Гоше, всушност, му беше подарено или, со оглед на околностите, тоа беше измислено за него, како благодарност за она што се нарекува минат труд, за неговиот влог во соработката со тајните служби за безбедност - поткажувач од посебен агол на гледање и слушање, регистратор по хоризонтала, без толкувања, и со јасно означен радиус: во кругот на Противпожарната единица за руралните средини околу Метрополата, формирана под покровителство на Социјалистичкиот сојуз на работниот народ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Заменете ги тие букви, на пример, со вашите имиња, во сите расположиви комбинации, од кои не би била исклучена можноста името од местото на буквата З да биде на местото од името на буквата А, и така натаму, до бескрај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ситна и одвратна среќа што не се на местото на робовите, си рече Марко во себе и згаден.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Каде да оди Сандри, а да му биде поубаво? Има ли такво место на светов?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа, иако многу помлада од него, прва забележа дека промената во нивниот живот не е промена само зашто тој се потурчил и се оженил за неа, или затоа што тие го смениле местото на живеењето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Па, наместо дарение на Свети Ѓорѓија-Горг, како што ја посоветува Тодора попот Никола од Ралин Панта маалото, туку Петре реши да отфикари еден голем чаир од местото на мајстор Јосиф во Булачани, што ѝ го даде на Тодора во чеиз.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Бујрунус“, рече бегот, посочувајќи му на рибарот место на спротивниот миндер.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Отпрвин застанав простум и преку провалијата, можев да го видам Долнец, или местото на коешто била некогаш населбата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Жителите рисјани на селото Долнец, Б-ска каза, имаат дадено молба да им биде дозволено да изградат црква на местото на старата мала црква која од старост се уривала, а била некогаш градена на имотите на домаќините Тодор Цане и Спире Угрин, долга 24, широка 16 и висока 10 аршини.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ми се стори дека некоја сенка се префрла од едно место на друго кај задниот агол од куќата, но можно е да беше тоа сенка од гранка на вишната.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нека биде кај тебе, велам, на местото на црно-белиот, а јас ќе гледам кога ќе има некоја емисија што посебно ме интересира.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
На едно место на мапава сум нацртал круг со фломастер.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Празникот Преображение поминал и сега сѐ околу него е тивко и во неколкуте викенд- куќички поназад таму, на местото на некогашното големо село, е тивко.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Потоа одам кај коњот и го удирам со ракава на истото место на левата сапа, и тоа веќе се познава, печат од мојата десна дланка на сапата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но, работодавачите најдоа свој специфичен начин на изигрување на оваа законска одредба – а тоа беше преку носење на т.н. нова систематизација на работните места, во којашто, намерно, го изоставаа работното место на работникот кој бил прогласен за технолошки вишок, или, пак, само го преименуваа – сѐ со цел да прикажат дека не станува збор за истото работно место. 40
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
1 Тој дојде на местото на Законот за присилно порамнување, стечај и ликвидација од 1989 година, 2 а додека беше на сила претрпе три измени и дополнувања, во 2000, 2002 и 2004 година. 3 Во 2006 година беше донесен нов Закон за стечај, 4 кој до денес има претрпено две измени и дополнувања, во 2006 и 2007 година, 5 но тие не содржат промени во одредбите што се однесуваат на правата од работен однос.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со донесувањето на Законот за волонтерство волонтерите се здобија со следните права: а) пред започнувањето на волонтирањето во писмена форма да добијат опис на правата и обврските кои треба да ги исполнат и да бидат запознаени со условите и опасностите поврзани за време на волонтирањето; б) да бидат запознаени со општите акти на организаторот на услугите, односно на оние делови кои се однесуваат на волонтерските услуги, за кои се ангажирани; в) да користат средства за заштита при работа согласно со прописите за заштита при работа; г) да имаат право на обука, доколку истата е потребна за обезбедување на услугата која е предмет на договорот; д) право на отсуство за време на волонтирањето, ако за тоа постојат оправдани причини; ѓ) право на дневен одмор; е) право да бидат консултирани и информирани при одлучување за начинот на давање на услугите; ж) право на надоместок на однапред договорените трошоци поврзани со волонтерството (трошоци за храна, трошоци за превоз до и од местото на волонтирањето, трошоци за службени патувања и трошоци за обука) и з) право на заштита на приватноста и личните податоци.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Покрај тоа, во постапката за обезбедување работник преку Заводот за вработување, предвидено е Заводот, наместо да се раководи од критериумите за приоритет при вработувањето, да упати кај работодавец до пет кандидати избрани врз основа на критериумите: образование, квалификација, работно искуство, други посебни знаења (познавање на странски јазик), спремност за прифаќање на вработување со обука, преквалификација или доквалификација, услови за работа, место на работа, траење на работниот однос и посебна опрема со кое невработеното лице работело и ќе работи (чл. 34-37, ЗВОСН).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Единствен исклучок беше направен за лицата кои работат на работни места на кои стажот се смета со зголемено траење.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Од гледна точка на работникот, пак, новите одредби ја намалија достапноста и транспарентноста на новите работни места на пазарот на труд, особено за лицата кои немаат „врски“ или свои роднини помеѓу работодавците.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ни збор за Димостена, ни за Доне, а за Танаско и Танаскоица дека се добри и единствени со кои може лаф да скрши, дека дедо Костадин што го оставивте во вагонот го сместивме на најубавото место на највисокото во рамната земја од каде ги вардел сите нив. И повеќе ништо за него.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Дојдете вие плеќести црни мажи деца и неба и времиња -по коритото на оваа река да потече и вашата судбина на местото на овој мост извишен над вашето небидие да си прочитате: векувајте со мене!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
КОСТАДИН: Што, Симке?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога завесата се крева, десно веќе седнала мала група печалбари, прва пристигната на местото на разделбата; седат, пијат и замислено пеат).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Едно ќе те молам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Планинска патека води покрај прошталната чешма. Тоа е место на печалбарската разделба.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Но затоа пак денеска, на пладнина, се оди в црква со леб, со подароци, ракии, вина, мезиња и тука им е местото на сите. Особено на момите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Попот се поздрави со мудурот и другите Турци, му направија место на чело на софрата, на која веќе беше поставена и една погача ненакршена, саани со есенско сирење, а дедот Петко си го држеше пагурчето готов да го благослови идниот брак. ***
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Со кинеските пагоди кохабитира мексиканската чаршија Олвера Стрит, место на кое малиот скитник Чарли се бореше со лошите државни чиновници што сакаа да му го одземат синот.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се знаеше местото на мажите, на жените, на свекрвата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во централното место на колекцијата беше експонатот за патот на јагулите, од Езерото до Саргаското Море и назад, со макетата на далјанот, со препарираните јагули, фатени на заминување и враќање, со сите показни индикации за нивната миграција.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Од времето на светската библиотека до XX век Александрија е повластено место на книжевната имагинација, топос на т.н. александриски стил” - истакнува Александар Јерков и продолжува: „Урбофилијата ги соединува книжевните градови во еден урбопоетички свет Лондон, Даблин, Рим, Петроград, Александрија, Париз, Виена, Берлин...“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Веднаш ќе дотрча на местото на очајот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но за нејзината мака не прашувај ја! Самата ќе ви ја раскаже.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А денот нов кога би народот беше полегнат кај се најде Зашто на местото на Светото дрво се раздени Јагленосан труп суши и старост што зачење.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Сфаќаш: меморијата е емотивна категорија како и сѐ друго што е битно. Разбирањето на темните места на светот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Треба да се промени терапијата местото на живеење да се одлета на високо и ведро да се преземе нешто перспективно знам, но имам поважни работи.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ѕидовите повторно ќе ги бојадисуваме, (Шукри заминува, гледам во нозете што ги вртат педалите, колку пати ќе му е потребно до аголот?), а на местото на орманот, ќе ставиме софа или нешто слично за седење (само 17 или 18, мене ми се чинеше подалеку), нешто комфорно, елегантно, а практично.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Лифтот многу личи на оној во твојата зграда – облепен со шест издолжени сиви плочи, споени по две од секоја страна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Каков скандал може да пукне ако живиот модел, во секој поглед, фасцинантна жена, би реагирала (со право) дека е повредена од романот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Првата вест е за синоќешниот голем протестен митинг на синдикатите на Македонија... место на настанот... плоштадот... во срцето на Скопје... на снимката од синоќа многу луѓе викаат, меѓу нив и новинарката преминот од колор-стварноста во црно-белиот филм се случува кога новинарката, привршувајќи го својот гласен прилог, е поклопена од уште посилниот глас на еден од демонстрантите: Уа владааа!...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Жената што со него влезе во лифтот не си ти, туку комшивката Гога.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ТАА е списание за тинејџери, со своја јасно одредена концепција, па местото на Прокопиев ни случајно не му е во ТАА.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Конечно, г-нот И. и г-нот А. можат да отпатуваат, со автобус, во македонско гратче каде што не биле веќе десетина години. цртежи на местото на трите точки: часовници, бремени жени, лист, бакнеж, календар, недопуштена цигара, клуч во брава, салфетки, полуиспразнета чаша, чадор, мачка, сексуален акт во „јавачка“ положба, циркузантче со неопределен пол што балансира по жица, дланка што на Венериниот брег има хоризонтална лузна, расипана жолта неонка што со крцкање се пали и се гаси, куче скитник што лежи на персиски тепих со главата на предните шепи и мрда со опашката, медицинска сестра со старовремска капа и јаки листови на нозете, девојка со испулени сини очи во жолта фротирска машка пижама, сцена од автобусот, во кој, заедно со г-нот И. и г-нот А., се возат и еден молчалив татко со своето зборлесто девојче, кое му се обраќа со „татко Ратко“, еден испотен бизнисмен, кој постојано вика во мобилниот, нагласувајќи дека ќе биде таму најдоцна за еден саат, плус-минус пет минути, млада ромска девојка во која таа ем се кара, ем се смее: Ава карик... тева кераптуке нешто ... макелту манца... а тој ѝ се смее, и ја гушка. г-нот А. кон г-нот И., додека автобусот минува низ една клисура со бујна вегетација и брза река (дождот, сепак, не падна): Те сфаќам, љубовта не е баш секогаш фер спрема оние што љубат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Седни, - му рече Ангеле покажувајќи му место на гредата пред куќа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ролан беше голем преварант! Не рековте така вие самите, Иван Степанович?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А можеби Ролан Јаковлевич навистина самиот кренал рака на себеси, како што рече Ракоткин!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Молчеше, само погледот му шеташе наоколу, како да бара место на кое ќе може да отпочине, и тоа негово молчење богами бааги потраја.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не сфатиле будалите, дека не бевме херои, туку го бевме избрале поугодното место, од каде не се гледаше, или беше затскриено за нашите погледи, местото на нашите идни могили“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Убиецот веројатно би тврдел дека воопшто не бил на местото на злосторот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На жена си Профимица, која често паѓаше во несвест, ѝ велеше дека е родена под знакот на некоја ѕвезда паѓалка која нема постојано место на небото, која е пречувствителна и кревка и која од ништо, од туку-така паѓа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога почна црквата да се поправа од гранатите што ја продупчија, се реши да се направи и нов иконостас на местото на стариот што изгоре.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се одвезовме на Бондаи Беј одбравме место на ресторанската тераса и нарачавме некакви ќебапчиња од морски животинки и, се разбира, по едно студено пиво.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Едната, “Kleve Ausstellung von Kalte” (Клевската изложба на студенилото), беше одржана 1945 година, кога Германија капитулира и кога Бојс беше репатриран од заробеништвото во СССР.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Поп-артот јуришаше напред, а Ворхол го зазема местото на главен стратег.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оттука, независно од комбинациите на субјективните и објективните причини, Бојсовите родители не ја исполнија својата прва должност како родители кон своето дете: кај него да создадат чувство на сигурност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И покрај тоа што минимализмот во многу работи беше спротивен од поп-артот, обата правца го делеа ладниот, импер­сонален изглед - простор на непристрасност. 1965-та година се чинеше дека сликаревата топлина, експресивната страст од минатата деценија, веќе беше сосема поразена.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Другата, „Kleve warme Ausstellung“(Клевската топла изложба), беше одржана 1946 година кога Бојс конечно се одлучи да стане уметник, а не научник. Клеве е родното место на Бојс.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој и самиот стана ѕвезда, културен херој, откако детално ја обработи својата опсесија за животот на ѕвездата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Времето се лизга низ моите нежни години, а се плашам од минатото, од просторот и времето застанати во еден миг, а секој миг претворен во слика насликана на платното на очајот која секоја вечер ме враќа на местото на злочинот, обоено со агонијата на немоќта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се плашам од сопствениот одраз во огледалото, го гледам тоа што несакам да го видам, а тоа што сакам да го видам е од другата страна на стварноста, нејзината опачина е моето вистинско лице.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Задишан се врати на местото на кое требаше да го чека жената во црно, но таму не го чекаше таа, туку налутените баба и дедо придружени од полицаец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Научи да свири на пет музички инструменти, победи на неколку меѓународни натпревари од различни области, освои прво место на еден маратон и направи самостојна изложба на уметнички фотографии.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Од друга страна, јавниот простор е нагласено материјален, тој е стварна локација, место „тлото врз кое и од кое тече стварна политичка акција“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
82 Карактеристиките на јавниот простор може да се сумираат на следниот начин: - се дефинира преку процес на исклучување (според раса, род, класа, сексуалност, возраст, попреченост) - структуиран е и ограничен со закон (и сѐ понагласено се регулира и е под полициска контрола) - претставува подрачје за политичко делување (место на протест на работниците, за правата на жените, сексуалните слободи, расната еднаквост) - служи како церемонијална сцена за државата да ја покажува својата моќ - служи како место за собирање, простор за социјализација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тие се прагови – места помеѓу, места на транзиција.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Точно! Вардариште не е рудник. Депонија - место на кое има награмадено илјадници тони секаков отпад - органски и неоргански.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
20 Метеоролозите навестија дека конечно времето ќе се подобри - конечно Марта ќе се предаде, ќе му го отстапи местото на април и на пролетта.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Книгата е напишана на извонреден начин, во која авторот се обидува на своите собеседници да им даде на знаење дека ги замениле трите религии, својствени на албанскиот народ (исламот, православието и католицизмот), кои биле добро поставени и толерантни една кон друга, со комунистичкиот сталинизам, кој ќе завладее како еден вид нова религија која сакала да го заземе местото на другите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Брзо, речиси во трчање, го напуштив местото на настанот. Со возбуда стигнав дома.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Го водите литературниот кружок, ја собирате младата интелигенција, држите предавања за религија, револуција, местото на уметникот денес, вам капата долу.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
По новонастанатата состојба со окупацијата на Кралството Југославија, на страниците на американскиот печат се појавиле и написи во кои јавноста се запознавала со етнографските и географските карактеристики на Кралството Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
33 Секако дека информациите за Македонија имале ограничен карактер, имајќи предвид дека дописниците не можеле да информираат од самото место на настаните, туку своите извештаи ги базирале врз официјалните соопштенија и од свои информатори.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И уште нешто: тука упорно трае сеопштото владеење на сонцето, меѓутоа, тука демонот пали и гори и од никаде нема спас ниту надеж, небаре ова место е место на проклетството...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Командно место на полигонот за обука... - Јас сум, вториот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка, од една страна, му се радуваше на патувањето во Албанија зашто првин ќе ги видев нејзините преоста­нати живи, но таа, од друга страна, тајум стравуваше дека ќе биде немоќна на местото на Татко да ми го даде конечниот совет да патувам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сугестијата беше јасна: Сталин го зазема местото на Бог... * Се доближуваме до албанската гранична зграда.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Семејството никогаш нема да го дознае местото на гробот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сите очекуваа што ќе речам во продолжение: - Комунизмот имаше крајна цел да го заземе кај народот трајното место на религијата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неговото опело во катедралата свети Петар и неговата смрт во Женева беа метафори за тој солипсистички живот: Борхесовото место на престој не беше светот во постојан метеж, туку уредните одаи на Библиотеката. (превод: А. Б.) Margina #32-33 [1996] | okno.mk 221
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Хорхе Франсиско Исидоро Луис Борхес е роден на 24 август во Буенос Аирес (првите три имиња се на таткото и дедовците; четвртото, Луис, е име на стрикото, Луис Мелиан Латинур, уругвајски правник и дипломат). Родителите: Хорхе Гиљермо Борхес и Леонор Асеведо Аедо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Метафората овде доаѓа на место на мислата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Татко му бил адвокат и на англиски јазик предавал психологија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Хронологија на животот и работата на ХОРХЕ ЛУИС БОРХЕС 1899.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхесовиот заобиколен пат преку Хермес Трисмегист и митското потекло на Corpus Hermeticus е пат итро да се укаже на една маргинална, еретична традиција која исто така ја расеја метафората.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кан е место на Азурниот Брег, а во него, во мај, се одржува голем светски филмски фестивал.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Комунистите, сакајќи општеството да го направат поправедно, идеологијата ја поставија за капетан и кормилар, на местото на Профитот, а пролетаријатот во функција на движечка сила.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека Едо беше на стражарското место на кое имаше скратено време од еден час, милиционерите уште еднаш излегоа и изведоа уште еден човек, сега некој средовечен маж со кече на главата и го однесоа, исто така во училиштето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А и мене не ме држеше место на свирка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Без тоа дежурни походи на англо-американски шпиони и мисионери, со полни џебови фунти и долари кои на Черчил ќе му го донесат местото на почесен граѓанин на Грција.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
11. Пред одржувањето на Вториот конгрес на НОФ, Захаријадис му вети министерско место на Макаровски, доколку овој јавно ја осуди Југославија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема неудрено место на земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пред војната три пати го освојувала првото место на виолина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Море, пичка ѝ мајчина, вели, за џабе зафаќа место на земјава! 23.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Прашан од агентот што го апсел дали тој фрлил динамит на „Алхамбра“?, одговорил: “Не на ’Алхамбра’ туку на англиската кафеана, на Банката, на мостот и на сите други места на коишто вие тоа го сакате“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)