место (имн.) - е (гл.)

Третиот господин од публиката крај бунарот, Џорџ, Ѓорѓи Шумка, човек со грло и со глас што ги раскостуваше ридјата наоколу, рече дека се копа на погрешно место, дека тука вода не излегува, но дека местото е многу добро за гаража. „Јес, мистер“, ми рече мене, „добро е за гараж“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ваквата попатна панорама нѐ заморува, зашто на многу места е испресечена со канали.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Евангелист”, кратко одговори Беренц.  „О, сум влегол во толку евангелистичките храмови на горна Германија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Штип технички му се допаѓа повеќе, местото е помало, помирно, полесно за обработка зашто се работи за неколку стотини лица од критичната популација.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Духот на едно место е целина на луѓето и на природата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- На многу убаво место е никнато дрвцето, добра сенка ќе држи, за мила убавина, - мечтаеше стариот. - Како мислиш, Стојче, да го калемиш?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јас оттаму дојдов и згодно место е сртот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Одеднаш чуката оживе. Колку внимателно да ги фаќаа четниците метеризите, аскерот ги забележи, а командантите со биноклите можеа да ги видат како се сместуваат зад големите карпи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Светлина што е убава, а убава е затоа што е убава во исто време во сите свои делови, затоа што е убава секогаш во исти односи и на ист начин, затоа што ниту настанува ниту исчезнува, ниту се зголемува ниту се смалува; затоа што не е во еден дел убава а во друг грда, ниту пак во едно време убава а во друго грда, ниту пак по однос на една ствар е грда а по однос на друга убава, ниту пак на едно место е убава а на друго грда, ниту пак за едни е убава а за други грда, туку сама по себе е убава сега, секогаш и во вечни векови, секогаш сама на себе подобна по форма, светлина што во себе го носи изворот на убавината: светлина, музика и боја.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Како?“, успеав само да пропелтечам. „Па и ливчето на отец Мида“, продолжуваше Филозофот, „не е цело сочувано, и завршува токму кога за ѓаволот треба да глаголи, вака: ,Кога човек го гледа тој ѓавол, коските му штракаат, и посакува да се сокрие од него, на место невидливо, толку невидливо што...’ Како да сака да каже дека местото е толку невидливо што видливо е сосем, а во таа одаја повидливо место од она на ѓаволот – нема.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ниту една финта не беше поголем комплимент за случајниот мувач отколку да му кажеш: „Слушај, кога те видов вечерва како влегуваш во баров, си реков ’Грешка е, гарант. Овој да не не знае дека местово е геј-бар? Нема шанса да е геј. Намерно е тука? Не ми се верува дека не е стрејт’“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во една опширно разглобувана и честопати оспорувана низа од социолошки и статистички студии на она што го нарекол „креативен сталеж“, Флорида тврди дека присуството на геј- луѓето во некое место е одличен предзнак на одржлива високотехнолошка индустрија и на нејзиниот потенцијал за раст.11
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бездруго треварите Никола Влашки и Пандил Димулев му ја натопиле сета облека од безбојни крпи со густ шарлаган од сончоглед, од кикирики и од афионово семе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаев дека пликовите на неговата изгорена кожа се како наголемени рибји очи и верував, тогаш, дека под нив месото е црно и црвено, недојагленосано но не и со толку крв како пред тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако местото е Сплит, тогаш во комбинација одеше котва или ако со вас служел војска некој поталентиран цртач - лошо насликана сирена.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ѕвездан лежи, пресвиснат на магарето и ништо нѐ гледа што правиме. Во некои други места е занесен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас, ете онака, Петрович... шинелов, сукното... еве гледаш, насекаде на други места е сосема здраво, малку е правливо и изгледа како старо, но ново е, само ете, на едно место малку е онака... на грбот, а еве уште и на рамото, на едното рамо, малку се излити, а еве и на ова рамо малку – гледаш, и тоа е сѐ. Нема многу работа...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Брат му ја заклучи фиоката и се исправи. „Зошто не на планина?“ Очигледно сакаше да го заврши разговорот. „Тоа место е слободно од утре.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Најпосле реши дека најбезбедно место е кантината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Исто така и со раката на истите места фаќам и, ако сакаш да видиш, ќе видиш дека на тие места е фаќано.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ми се чини дека постојано газам на истите стапки и ако одиш да видиш ќе видиш дека на тие места е разгазено.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Практиката покажа дека можноста за вработување без огласување на работното место е преферирана опција од страна на приватните работодавци.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Одовде до Секуловци десет чекори место е и за едно „свети боже", свети крпки, венчаетсја раб божи Илко со рабина божја Доста, сегда и нинје и приено и во вјеки вјеков амин", и .. . клоп ! ... три лири во џепот, бадијала ли е ? . . .
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јагодите, телешкото, малините, компирите, боровинките и... на прво место е грозјето.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Пролетта стаса нова вест дека Франција го менува својот став и дека до Конференцијата на амбасадорите доставила нота во која истакнува дека причините што ги наведува Кралството на СХС се такви што треба да се земаат во предвид зашто во правниот јазик: изразот „до“ - зад кој следува име на место - имплицира дека тоа место е исклучено.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И кое место е, сосема логично, посоодветно за такво нешто од поткровјето како нашето, ха?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Со извесни познавања од одредени области, дојдов до заклучок дека ова место е доста специфично.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
И уште нешто: тука упорно трае сеопштото владеење на сонцето, меѓутоа, тука демонот пали и гори и од никаде нема спас ниту надеж, небаре ова место е место на проклетството...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Професорката Каљопи не ни предава македонски, туку немски, а на нејзино место е една тиха, дробнолика, со силно црвена уста, со коси веѓи и мали очиња.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)