меси (имн.) - леб (имн.)

Дури се повалија трите сестри, царев син беше 'и слушал и отишол дома, та пратил стројник и ја зел помалата сестра.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кокошка на бел ориз, врста пилав со месо мелнички — од село Мелница месарник — кутел во кој се топли вода за месење леб месарски (ковчег) — наќви метанија — поклон длабок — доземја меќан — сосов, зграда, сувата за секакво животно, па и за човек меџудија — сребрена турска пара, 4 динари (во тоа време) мило — расположен со милост миневи празници — денот на свети Мина минтан — долно алиште полно со памук миросан — намачкан со свето миросветено масло миросува — благословува, благодари, дури коските ќе му ги мачка со светено масло мисур — ваганка мифетиш — инспектор во разни гранки на државната управа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Поминал пред една куќа кај што стоиле три сестри на едно пенџере и го виделе сите три сестри: Поголемата рекла: - Ах, мори сестри, да знаит царскиот син што мајсторија имам јас, веднаш би ме зел за невеста, оти со мајсторијата јас што ја имам, не ќе му требат брашно за месење леб, чунки можам да замесам една погача, што сиот аскер да јадит и пак да не се битисат погачата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)