месечина (имн.) - ќе (чест.)

Итаа кон корзото штом сонцето ќе зајдеше зад „Мерите“, штом месечината ќе ги подадеше првите зраци, а во центарот на градот ќе замирисаше на печен сончоглед и семки од тикви.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- „Вистина е така, рекол кралот, но кога сонцето ќе зајде, кога месечината ќе зајде и кога огнот ќе згасне, кое е тогаш светлото човеково?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како кога месечината ќе застане помеѓу земјата и сонцето па ќе ја зачади планетата и ќе ја затемни ѕвездата, тој е несреќна врска помеѓу семејството и своето и нивното утре: без него тие ќе се глад, беда.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Им реков, и самиот тажен: - Кога месечината ќе се извлече од своето далечно гнездо, ќе се обидам да му ја вратам сенката на Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- „Вистина е така, рекол кралот, но кога сонцето ќе зајде, кога месечината ќе зајде, кога огнот ќе згасне, кога звукот не ќе се слуша, кое е тогаш светлото човеково?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но, здивот на непознатото бара нова изгубена душа, сребрената месечина чека нов осамен патник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Можеби сенката имаше малку криви нозе и поголеми уши, но беше сенка и можеше да му ја врати радоста на несреќниот Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Сјајот на месечината ќе ме заспива во нов сон во летните ноќи, а јас со нов лик подалеку од очите на осаменоста зошто повеќе не сум нејзина сенка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)