мајка (имн.) - на (предл.)

И немаше крај на радоста на Чанга кога од една книга откри дека козата во Индија е симбол на основната праисконска супстанција – пракрити и мајка на светот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајките на кои козите им ја спасиле рожбата ја држеа до куќната икона сликата на Чанга со козите, објавена еднаш во еден весник.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се плашеа раководителите на градот од клетвите на мајките на своите деца, на сите детства и на младоста ако им се наредеше да кренат нож против козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Како спиеше? - Не прашувај. Пукнав од главата синоќа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Му остана желбата да одлучува, притисната некаде во темните места на душата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во тие маала во кои и јас сум израснала, се меша мирисот на времињата и на просторите, јадењата што мајките на нашите прабаби ги понеле од Иберија со аромите и рецептите донесени од Турција, од Стамбол и од Солун и од богатите мисирски пазаришта на бахари и на друго зајре што доаѓа од различни места на Блискиот Исток.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа депресивна атмосфера во која го најде потонат градот кој онака жив и разгргорен, ориентално темпераментен каков што го пречека кога за првпат дојде во него и кого и рабинот го поимаше како капија на Истокот, како европско предворие на Леванот и Бисер на Ориентот, свесен зошто го нарекуваа и Мајка на Израелот и Втор Ерусалим, сега при второто враќање во Солун го доживува како старо, разурнато гробје.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затоа во Градешница Толе кондиса кај убавата Неда Романова, со која проведе два три месеци, па како да се присети на својот случај со црното Кате пред дваесет години кога му го наметна Адем, и тој намисли да ги смести своите Катиња, Нешиња, Мариња, та еден ден ја викна Ѓурѓа Ватралкова, мајка на убавото момче Митрета Ватралков и ѝ нареди да ја земе Неда „негова“ за сина си Митрета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Рода, не рода, јас повелам овде! — ѝ се провикна Толе и му се опули на Брниклијата, а овој ја налегна Ѓурѓа и замава со дреновицата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Седиме со шпанските пријатели во бавчата на Старата Куќа и си ја ладиме душата раскажувајќи дамнешни преживеалици, барајќи лоши стихови во песните на некои наши колеги или мајчосувајќи му ја мајката на современиот тероризам и верски фундаментализам.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Дали би ја заклал својата мајка на парчиња за 50 000 евра???
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Денес ќе им ебам мајката на прес-конференција.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само што си отиде тој, пристигна мајката на жената. И, за несреќата, започна епидемија на грип.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Прво одлежаа децата, потоа жената и на крајот мајката. Павле јуначки го издржа, на нозе...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Малку се гушам од телевизиските сцени во кои претседателот на државата на вдовиците и мајките на загинатите војници свечено им врачува ордени.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа е кутрата Неда, несреќната, достојна мајка на Кузман.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Кочијата, во која покрај ковчегот имаше уште четворица мажи и, една жена, мајката на умреното, се упати по Пазарџиски Пат, тогаш во тие оддамнежни времиња, сѐ уште неразгазен, кон Прилеп, но кај Алило, после се дозна за тоа, скршнала десно, кон Битолско Џаде и по него, по Битоско Џаде, го однесле малечкото во Битола и таму, на тамношните христијански гробишта, го закопале.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мајка на патот го бараше просторот каде што пред многу, многу години, тогаш во обратен правец, со едно прастаро вовче кое исчезна со тесната пруга, со Татко и со нас децата патуваше кон Скопје, крај реката Вардар каде што останавме засекогаш, во друга земја, со друг народ и дел од нашиот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
(9) Направен е во потполност од сперма која несомнено му припаѓала на самиот Дишан; една трогателна и брилијантна порака за жената која ја сакал, но знаел дека не може да се ожени со неа (таа веќе била мажена и била мајка на три деца).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури кога Марија Мартинс го изнајмила својот примерок на “куферчето” за изложбата на Дишановата “Фонтана”, одржана четири години пред тоа во Менил Колекцијата во Хјустон, потврден е хемискиот состав на “Своеглавиот пејсаж” (дотогаш беше само претпоставуван од страна на Еке Бонк, германски уметник и професор кој бил запознат со делото и во тоа време пишувал книга за него.) okno.mk | Margina #4-5 [1994] 111
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но бев сосема шокиран кога еден ден заѕвони телефонот и јас го слушнав гласот на мајката на Луција: „Добар ден; ве молам, господинот Јан Лудвик, ако сакате?“ „Да“, реков, „повелете, госпоѓо“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Затоа и така храбро пее за фиктивната одмазда врз клетиот Турчин што ги силува македонските жени; затоа храбро им пцуе мајка на кодошите, крева револуција со вербални бомби и куршуми за пет минути во кафеана, по три жолти ракии, во сѐ на сѐ три строфи, и ослободува цели нации во еден рефрен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одеднаш ми стана јасно дека е тоа нова мајка на Марина.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога ќерка ѝ, Јана, мајката на девојчето, ѝ донесе за роденденот три раскошни цвета на стрелициум, три наежени папагалови глави, завиткани во целофан и украсен црвен ширит.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тоа е мој совет како мајка на ќерка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ти и ниедна друга ќе бидеш мајката на моите...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Патем речено, генерации и генерации му пцуеја мајка на овој бард на сатирата.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Поседе така, се повртка колку една недела дома и зеде една кола воловска, од Вендиовци, и ја качи мајка на колата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И сред тие зборови, се надава мајка на чардакот и го викнува татка за ручек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Десната ми е за пред бога, рече Дуко Вендија, а левата за ,бал им пес мајката на овие. - Какво приказвате с’с мртвите, праша еден од стражарите на разминување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но таа споулавеност со искубана брада еднаш веќе го предупредила со оган неголемото село на каменоделците - ноќта е мајка на неутешените и маштеа е на непретпазливите, мислел или се сеќавал на нечии зборови најмладиот од дружината и не знаел дали да ѝ се придружи на исто така заборавената старост, да седне до склопчениот Симон Наконтик и без здив, со невидливо црвенило на лицето во мракот, да му раскаже за глувата и нема Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бол, повторена возможност на заборавениот Лозан Перуника кога ни го викнале да чекори со оние што ја пребарувале густината на леските ни му покажале стражарско место да го демне призрачето на гаќи од кои се мавта учкур како памучна сабја на смешен, потсмешлив или исмеан делија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Без објаснување во себе и за себе, темен и тромав, неприродно наведнат над живото петно во мантија, со претчувства барал да ја прочита вистината од челото на заспаниот, најпосле, навистина, куќата горела, некој пуштил од дланка пламната птица врз 'ржениот покрив, Гавруш Пребонд или попот Панделиј Каламарис, и тој станал бескуќник; спиел во тесниот дом на шурата Адам Лесновец, јадел негови компири, благословувал на софра со негово вино и осамен бил: не му треба жена, топло месо под ленена кошула и подвижни мали дињи под кожата на градите, му треба мајка на двете негови деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можел да загризе и во врат на ѕвер. И сепак ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Имаме само една Мајка и тоа засекогаш... Му ја искажав својата согласност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му говорев за мојата мајка на која посветив еден цел роман, (објавен во циклусот во кој ќе се најде и романот Амбасади) со нејзиното име и презиме, која беше секогаш пред балканската историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мајката на главниот јунак умира, а тој запознава девојка и со неа оди на плажа во Алжир.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
За среќа деканот на медицинскиот факултет на YALE и бил татко на неговата најдобра пријателка Сју. А, мајката на Сју исто така, позната докторка.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се помирив некако со судбината дека ќе живеам во библиската земја што е колевка на културата, престолнина на многу кралеви и мајка на словенската писменост.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Влегува Антоњина Павловна Опојашина, мајка на Љуба, со шарена топка во рацете.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Истовремено, со самото тоа што ја засака неа, па еве таа стана и мајка на неговото дете, значи дека тој не е опседнат со сето што се наоѓало во тие мрачни умови.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
— Жената си е мајка на чупето. Безбеле она повеќе си го сака нејното чупе отколку ние.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Му кажуваа дека е тука и Добра, сестрата на Пелагија, со малечката, мајката на Ангелина, Тина Гледачката, која сѐ уште е избегана малку... оти видела цела чета глувци како излегуваат од нивната бишка, а за Ангелина, велеа, не знаеме ништо, само се надеваа дека и таа ќе приправи, што ќе прави ваму сама, телото се исушува како слива и после оти саде коска ја фрлаат.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Да легнеш подалеку од сите сенки и да ги гледаш и да ги плачеш тие мајки на сите стоења и на сите вишнеења без птици, стебла. Да легнеш и да молчиш е ова попладне крај брег симнато в песок со една во вода со друга нога застанато.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Се претстави како невропсихијатар, задолжен од специјалниот медицински конзилиум да изврши специјалистички преглед на болната мајка на својот колега.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ервехе, во 1943 година од Струга, ќе појде на пат, веќе мајка на три сина, со шестмесечно ќеркиче повојче ќе појде кон Тирана, бездруго на последно видување со семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се обидуваше, со сите сили, додека ги имаше, сѐ до залезот на својот живот, да ги надополни овие две големи празнини, првин, станувајќи голема мајка на своето семејство и да трага по својата загубена татковина, останувајќи му верна на митот на враќањето во неа, носејќи ја постојано со себе врската на клучевите од напуштените куќи крај морето, крај Езерото, низ повеќе генерации на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се случуваше и други вечери Татко да донесе некоја од своите книги како убав повод да го продолжи разговорот со Мајка на чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никој нема да мисли мрзоволно „ја трпам со години, а смачена ми е мајката на моите деца“.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Да ти ебам мајката. Да им ебам мајката на сите.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Кога навлезе во густата корија од Караорман, се исправи на коњчето, гордо ја крена главата и колку што го грло носи запеа: „Горо моја, мајко на јунаци, шири, мајко, зелени пазуви нов партизан мене да дочекаш!“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Таа одвреме навреме ќе слезеше и пак ќе се качеше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Времето и мајката на касапот. Онаа што живее над нас. На трети кат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како на успорен филм, мајката на касапот ми го врти грбот и ја повторува познатата наредба: „Стегнете го скутникот, ве молам!“
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас, иако со часови се подготвувам да го одбијам срамното барање, ги кревам послушно рацете и ги стегнувам ременките.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И ѝ ја пцујам мајката на кралицата затоа што народното богатство го изналепила на ѕидовите... Ах, ах, ороспијата германска...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На пример, на почетокот на приказната стоеше дека хероината на филмот, мајката на киднапираното девојче, одлично пука од карабин.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Петпати на ден пред и после јадење - око на око, лечебен занес. Повторувањето е мајка на знаењето.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Мајката Перса, сега веќе Пелагија сосема свртена кон неа, продолжи да кажува како денеска не може да се очекува да се празнува денот на мајката на Исус Христос, ама порано, вели, Голема Богородица наголемо се славела!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Малечката Пелагија беше сосема подготвена и не ѝ се виде тешко што мораше рано да станува оти во училиштето ги наоѓаше новите другарчиња и насмеаната учителка која како да им беше мајка на сите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дури преку нив, преку мајките, преку мајките на мајките, преку мајките на мајките на мајките може да се рече дека припаѓаат на некој дамнешен корен, на корен од бескрајот до нас!.. до нас!... до нас!...влегувајќи во сон од илјадници бои!...
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тогаш сакаше да гледа телевизија во дневната соба, а мајката на Ане седеше до него и молчеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Геа, со раскошни гради, мајка на сите створенија... била сосема сама по себе уроборос... змија која ја гризе својата сопствена опашка, алфа и омега...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Првин ја зедов тетка Славјанка, мајка на Оливера Поточка, а потоа ги викнав и Катина Егова и Паскалина Ајта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немој, Тимјане, не мешај се повеќе во политики, му вели мајка на татка и му го забришува лицето, му ја крева потта од очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зад мајка е мајката на Христот пред која црцори кандилце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа ги стокми рачињата како за молитва и почна срдечно, молбено: - Мајко на северните езера и шуми!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„О, мајко на северните езера и шуми, единствената што можеби го слушаш мојов шепот, не одземај ми го од раце суштеството што ја зароби мојата прва љубов!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Честитки! Честитки! Нека е живо и здраво! – викаа на цел глас, играа оро околу креветот на кој се наоѓаше мајката на У и ги пееја народните песни што ги свиреше оркестарот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Разбудете ја како знаете! – им пискаше мајката на гинеколозите.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- А ти, сестро, да не си ѝ мајка на чупата? – праша пониската, цела во црнина. - Мајка ми е - се одгласи Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас уште кога те видов, нешто каќо да ми шепна на yво, како да му подрече на моето срце: глеј – пази, оваа женичка сигурно е мајка на Ташко, ама не можев да те прашам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Па, мајката на Исус Христос, - ми одговара како да треба мене тоа да ми е јасно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Жената беше без грешка, вистинска мајка на децата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа несреќа ја следела и мајката на мојот дечко, како по некоја проклета наследна коб.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)